Zgodnie z normą PN-EN 50174, maksymalna łączna długość kabla połączeniowego między punktem abonenckim a komputerem i kabla krosowniczego nie powinna przekraczać 10 metrów. Przekroczenie tej długości może prowadzić do pogorszenia jakości sygnału, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie wymagana jest wysoka wydajność transmisji danych, jak w biurach czy centrach danych. Na przykład, w przypadku instalacji sieciowych w biurze, stosowanie kabli o długości 10 metrów zapewnia stabilne połączenie oraz minimalizuje straty sygnału. Warto również zwrócić uwagę na zasady dotyczące zarządzania kablami, które sugerują, aby unikać zawirowań i nadmiernych zakrętów, aby nie wprowadzać dodatkowych zakłóceń. Dobre praktyki w zakresie instalacji kabli mówią, że warto również stosować wysokiej jakości przewody oraz komponenty, które są zgodne z normami, co dodatkowo wpływa na niezawodność całej infrastruktury sieciowej.
Wybór długości kabla mniejszej niż 10 metrów, jak 3, 5 lub 6 metrów, wynika z powszechnego błędnego przekonania, że krótsze kable zawsze skutkują lepszą jakością sygnału. W rzeczywistości, norma PN-EN 50174 jasno określa, że maksymalna długość kabla połączeniowego wynosi 10 metrów, co jest optymalnym rozwiązaniem zarówno dla jakości sygnału, jak i elastyczności instalacji. Zbyt krótkie kable mogą ograniczać możliwości rozbudowy sieci w przyszłości, co jest istotne w kontekście dynamicznego rozwoju technologii i zmieniających się potrzeb użytkowników. Często przyczyną błędnego wyboru długości kabla jest także niewłaściwe zrozumienie zasad działania sygnałów elektrycznych i optycznych w kablach. W przypadku kabli sieciowych, takich jak kable Ethernet, wartość maksymalnej długości oznacza, że nawet przy pełnym obciążeniu sieci, sygnał będzie utrzymywany na odpowiednim poziomie bez strat jakości. Ponadto, długość kabla powinna być zawsze dostosowana do konkretnej konfiguracji środowiska oraz zastosowania, co nie jest możliwe przy użyciu standardowych skrótów myślowych. Dlatego kluczowe jest zapoznanie się z obowiązującymi normami oraz wytycznymi, aby zapewnić nie tylko optymalne działanie sieci, ale także przyszłą możliwość rozwoju infrastruktury.
