Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Jaką cechę ma kod, w którym dwubitowe sekwencje danych są reprezentowane przez jeden z czterech dostępnych poziomów amplitudy?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 2B1Q jest prawidłowa, ponieważ oznacza '2 Binary 1 Quaternary' i polega na kodowaniu pary bitów w jedną z czterech możliwych amplitud sygnału. W praktyce oznacza to, że dla dwóch bitów (00, 01, 10, 11) przypisywane są cztery różne poziomy napięcia. Ta metoda kodowania pozwala na zwiększenie efektywności przesyłania informacji, co jest kluczowe w systemach telekomunikacyjnych, gdzie ograniczona szerokość pasma wymusza optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów. 2B1Q jest wykorzystywane w różnych standardach, takich jak ISDN (Integrated Services Digital Network), co świadczy o jego praktycznym zastosowaniu w rzeczywistych systemach komunikacyjnych. Dodatkowo, kod 2B1Q charakteryzuje się dobrą odpornością na błędy oraz łatwością w synchronizacji, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla nowoczesnych aplikacji cyfrowych. Rozumienie 2B1Q oraz jego zastosowań może zatem znacząco przyczynić się do efektywności projektowania systemów transmisyjnych.
Wybór odpowiedzi Manchester jest błędny, ponieważ ta metoda kodowania stosuje złożoną technikę, w której każdy bit jest kodowany na dwa bity, co pozwala na synchronizację sygnału. W rezultacie, zmiany stanu sygnału zachodzą w połowie okresu jednego bitu, co nie jest zgodne z opisanym wymaganiem kodowania dwóch bitów w cztery poziomy. CMI (Controlled Mark Inversion) to kolejna niepoprawna odpowiedź, która wykorzystuje bit zerowy do kontrolowania liczby zmian stanu, ale nie oferuje kodowania w cztery poziomy amplitudy. Metoda NRZ-M (Non-Return-to-Zero Inverted) jest podobnie nieadekwatna, ponieważ polega na zmianie stanu sygnału w zależności od bitu, jednak nie osiąga efektywności kodowania dwóch bitów jako czterech poziomów amplitudy. Pomieszanie tych terminów i zrozumienie ich działania może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania w rzeczywistych systemach komunikacyjnych. W kontekście najlepszych praktyk w dziedzinie telekomunikacji, kluczowe jest, aby znać specyfikę i ograniczenia różnych metod kodowania, aby móc skutecznie dobierać odpowiednie rozwiązania w zależności od wymagań projektowych oraz technologicznych.