Kable koncentryczne są rodzajem przewodów współosiowych, które składają się z centralnego rdzenia przewodnika, otoczonego dielektrykiem, a następnie od zewnętrznego przewodnika, który często stanowi metalowy ekran. Ta konstrukcja umożliwia przesyłanie sygnałów radiowych, telewizyjnych oraz danych w systemach telekomunikacyjnych. Kable koncentryczne są szeroko stosowane w instalacjach telewizyjnych, gdzie ich wysoka odporność na zakłócenia oraz zdolność do przesyłania sygnałów na dużych odległościach są kluczowe. Przykładowe zastosowanie to połączenia między antenami a odbiornikami telewizyjnymi, a także w telekomunikacji, gdzie wykorzystywane są w systemach kablowych. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak IEC 61196, kable koncentryczne muszą spełniać określone standardy, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału oraz bezpieczeństwo użytkowania.
Światłowody to przewody, które wykorzystują zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia do przesyłania sygnałów świetlnych. Choć są to nowoczesne i efektywne medium transmisyjne, nie są klasyfikowane jako przewody współosiowe. Zastosowanie światłowodów obejmuje telekomunikację, sieci komputerowe oraz systemy monitoringu, jednak ich konstrukcja i zasada działania różnią się od tych, które charakteryzują kable koncentryczne. Przewody dwuparowe, takie jak kable telefoniczne, również nie są przewodami współosiowymi. Składają się one z dwóch skręconych par miedzianych żył, które redukują zakłócenia, ale ich budowa nie odpowiada definicji kabli współosiowych. Skrętki komputerowe, powszechnie stosowane w sieciach Ethernet, są wykonane z par skręconych i mają zupełnie inną budowę oraz zastosowanie niż kable koncentryczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków obejmują mylenie różnych typów przewodów ze względu na ich zastosowanie w telekomunikacji, co może prowadzić do nieporozumień w projektowaniu systemów transmisyjnych oraz do niewłaściwego doboru technologii do konkretnych aplikacji.