Do transmisji modemowej protokołu V.90 jest stosowana modulacja
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Modulacja PCM (Pulse Code Modulation) jest kluczowym elementem protokołu V.90, który został opracowany w celu zapewnienia szybkiej transmisji danych przez standardowe linie telefoniczne. W przypadku PCM, analogowy sygnał jest próbkowany w określonych odstępach czasu, a następnie każda próbka jest kodowana na postać cyfrową. Taka metoda umożliwia uzyskanie wysokiej jakości sygnału przy jednoczesnej minimalizacji zniekształceń. V.90, jako jedna z najpopularniejszych technologii dial-up, wykorzystuje PCM do konwersji danych w obu kierunkach, co pozwala na osiągnięcie prędkości do 56 kbps. Dzięki zastosowaniu tej modulacji, modem V.90 może efektywnie przesyłać zarówno dźwięk, jak i dane, co stanowi krok w stronę lepszej integracji różnych form komunikacji. W praktyce, urządzenia i aplikacje korzystające z modemu V.90 mogą zapewniać użytkownikom szybki dostęp do Internetu nawet w mniej rozwiniętych obszarach, co ma kluczowe znaczenie dla zdalnej edukacji i pracy zdalnej.
Wybór FSK (Frequency-Shift Keying) jako modulacji dla protokołu V.90 jest błędny, ponieważ FSK jest techniką modulacji stosowaną w innych zastosowaniach, głównie w transmisji danych o niższych prędkościach, na przykład w systemach radiowych i telemetrii. FSK polega na zmianie częstotliwości nośnej w zależności od przesyłanych danych, co jest mniej efektywne w kontekście wysokiej jakości transmisji wymaganej przez protokoły takie jak V.90. PCM, w porównaniu do FSK, oferuje lepszą jakość sygnału oraz większą odporność na zniekształcenia. PCM jest także bardziej odpowiednie dla komunikacji wymagającej dużej wydajności. Z kolei wybór ASK (Amplitude Shift Keying) również jest niepoprawny, gdyż ta technika polega na modulacji amplitudy nośnej, co jest bardziej podatne na zakłócenia, zwłaszcza w środowisku o dużych szumach. Natomiast QAM (Quadrature Amplitude Modulation), choć również używana w kontekście transmisji danych, jest bardziej skomplikowaną metodą, która łączy aspekty zarówno modulacji amplitudy, jak i fazy, co powoduje, że jest stosowana głównie w nowoczesnych technologach szerokopasmowych, a nie w protokole V.90. W ten sposób, niepoprawne wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie techniki modulacji są zamienne, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i preferencje w zależności od wymagań sygnałowych i jakości transmisji.