System sygnalizacji SS7 (Signaling System 7) jest kluczowym standardem w telekomunikacji, który umożliwia wymianę informacji sygnalizacyjnych pomiędzy centralami różnych operatorów. Dzięki SS7 operatorzy mogą realizować funkcje takie jak zestawianie połączeń, zarządzanie mobilnością i przesyłanie SMS-ów. SS7 jest oparty na architekturze pakietowej, co pozwala na efektywne przesyłanie sygnałów przez różne sieci, niezależnie od technologii transmisji. W praktyce, SS7 znajduje zastosowanie w wielu scenariuszach, takich jak przełączanie połączeń głosowych oraz wspieranie usług dodanych, jak identyfikacja numeru dzwoniącego (Caller ID) czy przekierowywanie połączeń. W standardach branżowych SS7 jest uznawany za podstawę współczesnych systemów telekomunikacyjnych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla operatorów w zapewnieniu interoperacyjności oraz niezawodności usług.
Wybór systemu R2 zamiast SS7 odzwierciedla typowe nieporozumienie dotyczące różnych standardów sygnalizacji w telekomunikacji. R2 to system sygnalizacji używany głównie w telefonii analogowej, który umożliwia wymianę informacji pomiędzy różnymi centralami, ale jego możliwości są ograniczone w porównaniu z SS7. R2 nie obsługuje nowoczesnych usług telekomunikacyjnych i funkcji, takich jak przesyłanie SMS-ów czy zestawianie połączeń w sieciach cyfrowych. Ponadto, R2 nie jest w stanie efektywnie wspierać złożonych scenariuszy roamingowych, co stanowi kluczowy element współczesnych usług telekomunikacyjnych. Z kolei R1, podobnie jak R2, jest starszym standardem, który również nie jest kompatybilny z nowoczesnymi sieciami. Wybór S11 jako metody sygnalizacji również jest błędny, ponieważ odnosi się do interfejsu między siecią mobilną a systemem wywołań, a nie do wymiany informacji między centralami. Tego rodzaju wybory wynikają z błędnego zrozumienia funkcji i zastosowań poszczególnych standardów sygnalizacji, co podkreśla znaczenie znajomości aktualnych norm i technologii w dziedzinie telekomunikacji.