GPON (Gigabit-capable Passive Optical Networks) jest standardem sieci
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
GPON, czyli Gigabit-capable Passive Optical Networks, to standard pasywnych sieci optycznych, który umożliwia przesyłanie danych z prędkością do 2,5 Gb/s w kierunku od stacji bazowej do użytkownika. W przeciwieństwie do aktywnych sieci optycznych, GPON wykorzystuje pasywne elementy, takie jak splittery optyczne, co pozwala na zredukowanie kosztów infrastruktury oraz zmniejszenie zużycia energii. Pasywność sieci oznacza, że nie ma potrzeby stosowania aktywnych urządzeń w każdym węźle sieci, co zwiększa niezawodność oraz ułatwia konserwację. Przykłady zastosowania GPON obejmują dostarczanie usług szerokopasmowego Internetu, telewizji oraz telefonii głosowej, co czyni tę technologię kluczowym elementem nowoczesnych rozwiązań telekomunikacyjnych. GPON jest zgodny z międzynarodowymi standardami, takimi jak ITU-T G.984, które definiują wymagania dotyczące architektury sieci oraz parametrów transmisji. Dzięki tym standardom operatorzy mogą zapewnić wysoką jakość usług oraz łatwą integrację z istniejącymi systemami.
Wybór odpowiedzi dotyczących aktywnych lub miedzianych sieci optycznych jest niepoprawny, ponieważ GPON to technologia pasywna, oparta na światłowodach. Aktywne sieci optyczne wymagają stosowania zasilanych urządzeń, takich jak switche czy routery, w każdym węźle sieci, co zwiększa koszty oraz skomplikowanie infrastruktury. W przypadku GPON, pasywne splittery rozdzielają sygnał optyczny na wiele użytkowników bez potrzeby zasilania, co czyni tę sieć bardziej efektywną pod względem kosztów i energooszczędną. Ponadto, odpowiedzi dotyczące okablowania miedzianego są całkowicie mylące, ponieważ GPON wykorzystuje jedynie włókna optyczne. Miedziane przewody nie są w stanie zapewnić wymaganego pasma dla transmisji danych w gigabitowej skali, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych usług internetowych. Na przykład, technologie takie jak DSL, które korzystają z miedzi, nie osiągają takich samych prędkości jak GPON, co ogranicza ich zastosowanie w dostępie do szerokopasmowego internetu. Tak więc, zrozumienie różnic między tymi technologiami i ich zastosowaniami jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia architektury sieci.