Adres sieci 9.0.0.0/30 oznacza, że mamy do czynienia z maską podsieci, która pozwala na zaadresowanie 4 adresów IP. W przypadku podsieci o rozmiarze /30, dwa adresy są zarezerwowane: pierwszy adres, który jest adresem sieci (w tym przypadku 9.0.0.0) oraz ostatni adres, który jest adresem rozgłoszeniowym (9.0.0.3). Pozostałe dwa adresy (9.0.0.1 i 9.0.0.2) są dostępne dla hostów. Takie podsieci są często wykorzystywane w łączach punkt-punkt, gdzie tylko dwa urządzenia muszą być zaadresowane. Przykładowo, mogą one być używane do łączenia routerów w sieci. W praktyce znajomość podstawowej zasady obliczania liczby hostów w danej podsieci pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP oraz optymalizację infrastruktury sieciowej. Dobrą praktyką jest zawsze rezerwacja odpowiedniego zakresu adresów dla przyszłych potrzeb, co może ułatwić rozwój sieci bez konieczności zmiany struktury adresowej.
Wielu użytkowników przy próbie ustalenia liczby hostów w sieci o adresie 9.0.0.0/30 popełnia błąd, myląc całkowitą liczbę adresów w podsieci z liczbą adresów dostępnych dla hostów. Istotnym punktem jest zrozumienie, że w każdej sieci wszystkie adresy nie są dostępne dla urządzeń końcowych. W przypadku maski /30, mamy cztery adresy: dwa są zarezerwowane na specjalne cele, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków w przypadku opcji takich jak 4 lub 1 host. Adres 9.0.0.0 jest adresem sieci, co oznacza, że nie może być użyty przez żadne urządzenie, a 9.0.0.3 jest adresem rozgłoszeniowym, który również nie jest przypisywany do hostów. Dlatego poprawna liczba adresów dostępnych dla hostów to zaledwie 2, co jest kluczowe w kontekście planowania i konfiguracji sieci. Zrozumienie tej koncepcji jest fundamentem dla wszelkich działań związanych z zarządzaniem adresacją IP, a także dla skutecznego projektowania architektury sieciowej. Błędne interpretacje mogą prowadzić do niewłaściwego przydzielania adresów IP, co z kolei może sprawiać trudności w komunikacji między urządzeniami w sieci.