Wybór 510 urządzeń jako maksymalnej liczby adresów w sieci 36.239.30.0/23 jest prawidłowy ze względu na sposób obliczania dostępnych adresów IP w danej podsieci. W przypadku maski /23, oznacza to, że 23 bity są używane do identyfikacji części sieci, co pozostawia 9 bitów do identyfikacji urządzeń w tej podsieci (32 total - 23 maski = 9). Obliczając liczbę możliwych adresów IP, używamy wzoru 2^n - 2, gdzie n to liczba dostępnych bitów. W tym przypadku mamy 2^9 - 2, co daje 512 - 2 = 510. Odrzucamy 2 adresy, ponieważ jeden jest zarezerwowany dla adresu sieciowego, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Wiedza ta jest kluczowa w kontekście projektowania sieci, gdzie ważne jest, aby odpowiednio dobierać maski podsieci, aby zaspokoić potrzeby liczby urządzeń oraz zapewnić efektywne wykorzystanie adresów IP. Tego typu analizy są niezbędne w praktycznych zastosowaniach, takich jak planowanie infrastruktury sieciowej czy optymalizacja wykorzystania adresów IP w organizacji.
Niepoprawne odpowiedzi dotyczące maksymalnej liczby adresów w sieci 36.239.30.0/23 często wynikają z nieporozumień związanych z obliczaniem dostępnych adresów IP w danej podsieci. Odpowiedzi sugerujące 1022, 254 lub 127 urządzeń nie uwzględniają pełnego kontekstu obliczeń związanych z maską podsieci. Na przykład, przy liczbie 1022, wydaje się, że ktoś błędnie przyjął, że w sieci można wykorzystać wszystkie dostępne bity bez uwzględnienia rezerwacji adresów. Z kolei wartość 254 jest często mylnie utożsamiana z typową klasą C, gdzie w istocie liczba dostępnych adresów wynosi 256 (2^8) minus 2, co daje 254. Jednak w przypadku maski /23, mamy do czynienia z większym zasięgiem, co wymaga innych obliczeń. Natomiast 127 urządzeń odnosi się do sieci, która miałaby maskę /25, co wprowadza w błąd, ponieważ nie jest to właściwe podejście do analizowanej sieci. W rezultacie, brak zrozumienia zasad obliczania adresów w podsieciach oraz ich właściwej interpretacji prowadzi do typowych błędów myślowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że liczba dostępnych adresów w sieci nie opiera się jedynie na intuicji, ale na ścisłych zasadach matematycznych i standardach inżynieryjnych, które regulują sposób przydzielania adresów IP w sieciach komputerowych.