Podział sieci o adresie 182.160.17.0/24 na równe, trzydziestodwuadresowe podsieci wymaga zastosowania techniki subnettingu. Sieć /24 oznacza, że mamy 256 adresów IP (od 182.160.17.0 do 182.160.17.255), z czego 254 adresy są dostępne dla hostów (po odjęciu adresu sieci i adresu rozgłoszeniowego). Aby podzielić tę sieć na podsieci po 32 adresy, musimy obliczyć, ile takich podsieci zmieści się w naszej początkowej sieci. 32 adresy IP w każdej podsieci oznaczają, że potrzebujemy 5 bitów do zaadresowania hostów (2^5 = 32), co daje nam 3 bity na podsieci (8 podsieci, ponieważ 2^3 = 8). W praktyce oznacza to, że możemy utworzyć 8 podsieci, które mogą być dalej używane w różnych segmentach organizacji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami. Przykładowo, każda z tych podsieci może być przypisana do różnych działów firmy, co sprzyja lepszej organizacji i bezpieczeństwu sieci.
Podczas analizy możliwości podziału sieci 182.160.17.0/24 na podsieci o wielkości 32 adresów, istotne jest zrozumienie mechanizmu subnettingu oraz zastosowanych obliczeń. Odpowiedzi wskazujące na 6, 16 lub 12 sieci są błędne, ponieważ wynika to z niepoprawnych założeń dotyczących obliczeń lub błędnego zrozumienia struktury adresacji. Na przykład, odpowiedź sugerująca 16 sieci zakłada, że można wydzielić więcej podsieci, jednak nie uwzględnia faktu, że każda podsieć wymaga rezerwacji adresów dla identyfikatorów sieci i adresów rozgłoszeniowych, co ogranicza liczbę faktycznie dostępnych adresów dla hostów. Z kolei odpowiedź wskazująca 12 sieci również sugeruje błędną interpretację, ponieważ nie bierze pod uwagę, że każda podsieć o 32 adresach przydziela 30 adresów dla hostów, co znacznie ogranicza ich liczbę. Podobnie, odpowiedź na 6 sieci ignoruje podstawowe zasady dotyczące adresacji IP i wymagania dla podsieci. W praktyce, korzystając z właściwego podejścia do subnettingu, możemy uzyskać jedynie 8 podsieci o 32 adresach, co podkreśla znaczenie precyzyjnych obliczeń oraz zrozumienia zasad dotyczących adresacji w sieciach IP. To z kolei jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową, a także dla zapewnienia jej wydajności oraz bezpieczeństwa.