Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

FDM, czyli multiplexing częstotliwości, polega na tym, że dzieli się pasmo na różne częstotliwości i każda z nich przesyła inny sygnał. Choć FDM jest fajny w radiu i TV, to w PDH nie działa, bo tam liczy się podział czasowy. Przez to, że każda transmisja zajmuje swoją częstotliwość, to może to prowadzić do marnowania pasma, zwłaszcza w sytuacji, gdy jest dużo połączeń. CDM, czyli multiplexing kodów, rozróżnia sygnały różnymi kodami, ale to bardziej dotyczy systemów jak CDMA w telekomunikacji bezprzewodowej i nie nadaje się do PDH, bo tam liczy się czas. WDM to inna para kaloszy, bo działa w optyce i przesyła wiele sygnałów świetlnych przez różne długości fal, czyli zupełnie coś innego niż TDM w PDH. Dlatego wybierając te inne techniki zamiast TDM, można się pogubić i wprowadzić błędy w projektowaniu systemów telekomunikacyjnych, bo ignoruje się kluczowe cechy i wymagania PDH.