Kanał typu D w ISDN PRA (Primary Rate Access) rzeczywiście ma przepustowość 64 kbps, co wynika z architektury systemu ISDN, zaprojektowanego do obsługi cyfrowych transmisji danych. Ten kanał jest używany głównie do przesyłania sygnalizacji, co pozwala na zarządzanie połączeniami telefonicznymi w sieciach telekomunikacyjnych. W praktyce, kanał D umożliwia przesyłanie informacji o połączeniach, takich jak nawiązywanie, utrzymywanie i kończenie połączeń. Na przykład, gdy użytkownik dzwoni do innego abonenta, kanał D zarządza sygnalizacją, a kanały B (które również są częścią ISDN PRA) o łącznej przepustowości 64 kbps każdy, odpowiadają za rzeczywistą transmisję głosu. Dzięki temu system ISDN zapewnia wysoką jakość połączeń, co czyni go popularnym w zastosowaniach biznesowych, gdzie niezawodność i jakość komunikacji są kluczowe. Warto również zauważyć, że standardy ISDN są ugruntowane w międzynarodowych normach, takich jak ITU-T, co zapewnia ich szeroką akceptację i zastosowanie w różnych krajach.
Wybór 16 kbps, 64 Mbps lub 16 Mbps jako odpowiedzi na pytanie o przepustowość kanału D w ISDN PRA jest niepoprawny z kilku powodów. Zaczynając od 16 kbps, ta wartość jest znacznie poniżej standardów przepustowości dla kanałów ISDN. W rzeczywistości, 16 kbps to przepustowość, która była używana w starych systemach analogowych lub w podstawowej transmisji danych, ale w przypadku współczesnych sieci telekomunikacyjnych nie spełnia wymagań jakościowych. Kolejną pomyłką jest wybór 64 Mbps, co jest znacznie zawyżoną wartością. Tego rodzaju prędkość jest typowa dla nowoczesnych połączeń szerokopasmowych, takich jak światłowody, ale nie ma zastosowania w kontekście ISDN. Również 16 Mbps jest nieadekwatne, ponieważ ta prędkość jest zarezerwowana dla innych technologii, które oferują większą przepustowość niż te, które przewiduje ISDN. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów transmisji danych. ISDN jest systemem, który ma określony zestaw standardów i parametrów, a jego architektura opiera się na kanałach o 64 kbps, które są stosowane do sygnalizacji i transmisji głosu. Każda z tych odpowiedzi nie tylko różni się od rzeczywistej specyfikacji, ale także wskazuje na brak zrozumienia zasad działania systemów telekomunikacyjnych oraz ich standardów, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury komunikacyjnej.