Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Kategorie: Protokoły i usługi sieciowe Podstawy telekomunikacji
Standard nie definiuje kodowania dźwięku
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
SS7, czyli Signaling System 7, jest protokołem sygnalizacyjnym używanym w telekomunikacji do przesyłania informacji o połączeniach i zarządzania nimi. Nie jest to standard kodowania dźwięku, lecz system umożliwiający zarządzanie połączeniami telefonicznymi w sieciach PSTN (Public Switched Telephone Network). SS7 wspiera różnorodne usługi, takie jak przekazywanie wiadomości SMS, usługi roamingowe i wiele innych funkcji związanych z połączeniami telefonicznymi. W praktyce, SS7 jest kluczowy dla utrzymania komunikacji pomiędzy różnymi operatorami i zapewnienia, że połączenia są prawidłowo zestawiane i zarządzane. Znajomość SS7 jest istotna dla specjalistów w dziedzinie telekomunikacji, gdyż pozwala na lepsze zrozumienie infrastruktury sieciowej oraz sposobu, w jaki odbywa się wymiana informacji w sieciach telekomunikacyjnych.
iLBC, G.721 i G.711 to standardy kodowania dźwięku, które są używane do kompresji i przesyłania sygnałów audio, zwłaszcza w kontekście VoIP (Voice over Internet Protocol). iLBC (internet Low Bitrate Codec) jest kodekiem zaprojektowanym z myślą o niskim bitrate, co czyni go odpowiednim dla połączeń o niskiej przepustowości. G.721 to standard kompresji dźwięku opartego na technologii ADPCM, który oferuje niską jakość dźwięku w porównaniu do G.711, który zapewnia lepszą jakość przy użyciu PCM (Pulse Code Modulation). G.711 jest szeroko stosowany w tradycyjnych systemach telefonicznych i VoIP ze względu na swoją prostotę i wysoką jakość dźwięku. Kluczowym błędem w rozumieniu pytania jest utożsamianie systemów sygnalizacyjnych z kodekami audio. Podczas gdy kodeki są odpowiedzialne za kodowanie i dekodowanie dźwięku, SS7 pełni zupełnie inną rolę, koncentrując się na sygnalizacji i zarządzaniu połączeniami. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do mylnych wniosków, gdzie standardy kodowania dźwięku są mylone z protokołami sygnalizacyjnymi. Dobrą praktyką jest zawsze staranne analizowanie kontekstu standardów, aby precyzyjnie określić ich zastosowanie i funkcję w architekturze telekomunikacyjnej.