Odpowiedź, która mówi o dzieleniu wiadomości na części o stałej długości i ich wysyłaniu pomiędzy węzłami sieci, jest poprawna, ponieważ opisuje kluczowy mechanizm komutacji pakietów w trybie datagram. W tym podejściu dane są segmentowane na pakiety, które mogą mieć zróżnicowaną długość, ale w analogowym ujęciu są traktowane jako jednostki o stałej długości, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym. Każdy pakiet jest niezależny i może być trasowany osobno przez sieć, co zwiększa elastyczność i efektywność komunikacji. Przykładem praktycznym tego podejścia jest protokół IP (Internet Protocol), który jest fundamentem współczesnej komunikacji internetowej. Protokół ten umożliwia przekazywanie pakietów danych przez różne sieci, co pozwala na skalowalność i optymalizację trasowania. Warto zaznaczyć, że komutacja pakietów w trybie datagram jest szczególnie efektywna w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji, takich jak strumieniowanie wideo czy gry online, gdzie priorytetem jest szybkość dostarczenia danych, a nie ich kolejność. Zastosowanie tego modelu sprzyja również lepszemu wykorzystaniu dostępnych zasobów sieciowych i zminimalizowaniu opóźnień.
Odpowiedzi, które dotyczą przesyłania informacji w postaci wiadomości przechowywanych w węzłach komutacyjnych, zestawienia stałego połączenia lub przydzielania kanałów, nie oddają istoty komutacji pakietów w trybie datagram. Przesyłanie wiadomości z przechowywaniem ich w węzłach zaprzecza zasadzie, że każdy pakiet jest niezależny i podlega osobnemu trasowaniu. W przypadku komutacji pakietów, dane są wysyłane w formie małych jednostek, które są autonomicznie kierowane przez sieć, co różni się od modelu komutacji łączonej, w którym utrzymywane jest stałe połączenie. Ponadto, zestawianie stałego połączenia sugeruje, że połączenie między urządzeniami jest utrzymywane przez cały czas jego trwania, co nie jest zgodne z zasadami komutacji pakietów, gdzie pakiety mogą podróżować różnymi ścieżkami i mogą nie docierać do celu w tej samej kolejności, w jakiej zostały wysłane. W kontekście przydzielania kanałów, takie podejście jest bardziej związane z komutacją łącza, gdzie zasoby są przydzielane na czas trwania sesji. Niepoprawne podejścia wynikają z mylnego zrozumienia struktury i funkcjonowania nowoczesnych sieci komputerowych oraz zastosowania różnych protokołów komunikacyjnych. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że komutacja pakietów w trybie datagram opiera się na elastyczności, szybkości i autonomiczności przesyłu danych.