Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Jaka długość fali świetlnej odpowiada II oknu transmisyjnemu?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Długość fali 1310 nm jest właściwa dla II okna transmisyjnego w systemach optycznych, szczególnie w kontekście komunikacji światłowodowej. To okno jest szeroko stosowane w sieciach telekomunikacyjnych, ponieważ pozwala na osiągnięcie efektywnej transmisji danych na dużą odległość, przy zminimalizowanych stratach sygnału. W porównaniu do innych długości fal, 1310 nm charakteryzuje się znacznie mniejszymi stratami w standardowych włóknach szklanych, co czyni go idealnym wyborem dla aplikacji takich jak sieci LAN oraz połączenia między budynkami. Przykłady zastosowania to systemy Ethernet pracujące z prędkościami do 10 Gbit/s, które wykorzystują tę długość fali dla optymalnej wydajności. Standardy takie jak IEEE 802.3ae wprowadzają szczegółowe zależności dotyczące wykorzystania tej długości fali, co potwierdza jej znaczenie w branży. Ponadto, długość fali 1310 nm jest również mniej podatna na zjawisko dyspersji, co poprawia jakość sygnału i zwiększa zasięg transmisji.
Wybór długości fali 1625 nm może wynikać z mylnego przekonania, że wyższe wartości fal sprzyjają lepszej transmisji. Jednakże, długość fali 1625 nm jest używana głównie w celach testowych i diagnostycznych, a nie w standardowych aplikacjach sieciowych. Przy tej długości fali straty sygnału są znacznie większe, co ogranicza jej zastosowanie w praktycznych systemach telekomunikacyjnych. Odpowiedź 850 nm jest stosunkowo popularna w kontekście krótkozasięgowej komunikacji optycznej, zwłaszcza w systemach światłowodowych typu multimode, ale nie jest właściwa dla II okna transmisyjnego. Długość fali 1550 nm, mimo że również używana w komunikacji optycznej, należy do III okna transmisyjnego, które jest bardziej odpowiednie do długodystansowej transmisji z uwagi na mniejsze straty, ale nie odpowiada wymaganiom II okna. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że każda długość fali może być stosowana zamiennie, niezrozumienie specyficznych właściwości optycznych i ich wpływu na straty sygnału, a także nieznajomość standardów branżowych, które definiują optymalne długości fali dla różnych zastosowań. Zrozumienie tych specyfikacji jest niezbędne dla inżynierów i techników pracujących w dziedzinie telekomunikacji.