Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

Liczba niewyłącznych licencji nie pozwala na udzielanie sublicencji innym użytkownikom, co czyni tę odpowiedź nietrafioną. Licencja niewyłączna oznacza, że licencjobiorca może korzystać z oprogramowania, ale nie ma prawa do przekazywania tych praw innym. W przypadku public domain, oprogramowanie jest dostępne dla wszystkich bez jakichkolwiek ograniczeń, co również wyklucza możliwość udzielania sublicencji, ponieważ nie ma formalnej umowy licencyjnej. Licencja wyłączna natomiast daje licencjobiorcy prawa do wyłącznego korzystania z oprogramowania, ale również nie pozwala na sublicencjonowanie, chyba że takie prawo jest wyraźnie zapisane w umowie. Generalnie, licencje te są często mylone, co prowadzi do nieporozumień dotyczących uprawnień i odpowiedzialności. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że sublicencja wymaga od licencjobiorcy jasnego mandatu w umowie, co nie jest spełnione w przypadku pozostałych typów licencji. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest niezbędne w praktyce zarządzania prawami do oprogramowania, ponieważ niewłaściwe interpretowanie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym naruszenia umów licencyjnych.