Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Która technika archiwizacji polega na przechowywaniu w pamięci komputera plików, które zostały zmodyfikowane od czasu ostatniej pełnej kopii zapasowej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kopia różnicowa to metoda archiwizowania, która zapisuje tylko te pliki, które zostały zmienione od czasu wykonania ostatniej pełnej kopii bezpieczeństwa. W praktyce oznacza to, że po wykonaniu pełnej kopii, kolejne kopie różnicowe będą uwzględniać jedynie zmiany, co pozwala na zaoszczędzenie miejsca na dysku oraz skrócenie czasu potrzebnego na wykonanie kopii. Dzięki temu, w przypadku awarii, przywracanie danych jest bardziej elastyczne, ponieważ potrzeba tylko ostatniej pełnej kopii oraz ostatniej kopii różnicowej. Jest to szczególnie istotne w środowiskach, gdzie regularne tworzenie kopii zapasowych jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działania, takich jak firmy zajmujące się IT. Z punktu widzenia najlepszych praktyk w zarządzaniu danymi, stosowanie kopii różnicowej może być korzystne w sytuacjach, gdy zasoby pamięci masowej są ograniczone lub gdy czas na wykonanie kopii zapasowej jest krytyczny. Warto również zauważyć, że takie podejście jest zgodne z rekomendacjami dla planowania strategii backupowych, które sugerują równoważenie między pełnymi kopiami a kopiami przyrostowymi lub różnicowymi w celu optymalizacji procesu archiwizacji.
Wybór kopii cyklicznej jako odpowiedzi na pytanie nie jest trafny, ponieważ ta metoda odnosi się do regularnego, zaplanowanego wykonywania kopii zapasowych, a nie do zapisywania zmian od ostatniej pełnej kopii. Kopia cykliczna może być wykonywana na przykład co tydzień lub co miesiąc, co niekoniecznie oznacza, że uwzględnia zmiany od ostatniej pełnej kopii, a raczej wykonuje nową kopię w ustalonym harmonogramie. W przypadku kopii pojedynczej, mamy do czynienia z jednorazowym zarchiwizowaniem danych, co nie zapewnia regularnego backupu i nie uwzględnia zmian w plikach. Tego rodzaju podejście nie jest zalecane w praktykach archiwizacyjnych, ponieważ nie oferuje możliwości przywrócenia źródłowych danych po awarii, ani nie pozwala na oszczędność miejsca. Z kolei kopiowanie przyrostowe, choć może wydawać się bliskie kopii różnicowej, polega na rejestrowaniu tylko tych plików, które zmieniły się od ostatniej kopii (pełnej lub przyrostowej), co sprawia, że do pełnego przywrócenia danych wymagana jest historia wszystkich kopii przyrostowych. Użycie tych metod bez zrozumienia ich specyfiki może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnych strategii zabezpieczania danych. Wiedza na temat różnic między tymi metodami jest kluczowa dla skutecznego zarządzania danymi i zapewnienia ich bezpieczeństwa.