Odpowiedź FE80::EF:4 jest prawidłowa, ponieważ poprawna kompresja adresu IPv6 polega na eliminacji zer w bloku i zastąpieniu ich podwójnym dwukropkiem, co ułatwia zapis. W przypadku adresu FE80:0000:0000:0000:0EF0:0000:0000:0400, można usunąć zera w poszczególnych blokach, przekształcając go do FE80::EF0:0:0:400. Aby skompresować ten adres jeszcze bardziej, można pominąć zera w trzech ostatnich blokach, co daje ostateczną formę FE80::EF:4. To podejście jest zgodne z zasadami kompresji adresów IPv6, które są określone w standardzie RFC 4291. Umożliwia to efektywniejsze zarządzanie adresami i zmniejsza ryzyko błędów przy wpisywaniu długich ciągów. Kompresja adresów IPv6 ma zastosowanie w różnych scenariuszach, od konfiguracji urządzeń sieciowych po tworzenie polityk routingu, gdzie zwięzłość adresu może mieć istotne znaczenie w kontekście przechowywania oraz prezentacji danych.
Odpowiedzi takie jak FE8:EF::400 czy FE80::EFQ0:0:0:400 zawierają błędy, które wynikają z niepoprawnego podejścia do kompresji adresów IPv6. Na przykład, w pierwszym przypadku, adres FE8:EF::400 jest błędny, ponieważ użycie przedrostka FE8 zamiast FE80 jest niezgodne z standardem, co może prowadzić do nieprawidłowego kierowania pakietów w sieci. Z kolei w adresie FE80::EFQ0:0:0:400 pojawia się nieprawidłowy blok EFQ0, który nie jest zgodny z zasadami formatu adresów IPv6. Zastosowanie liter takich jak Q w adresach IPv6 jest zdefiniowane jako nieprawidłowe, ponieważ każdy blok powinien składać się jedynie z cyfr szesnastkowych (0-9, A-F). W praktyce, błędy te mogą prowadzić do problemów z komunikacją w sieci, ponieważ urządzenia nie będą w stanie poprawnie rozpoznać ani zinterpretować niepoprawnie sformatowanych adresów. Typowym błędem myślowym jest nieuwzględnienie zasady, że adresy IPv6 muszą przestrzegać ściśle określonego formatu, co jest kluczowe w kontekście rozwoju technologii sieciowych oraz architektury internetowej.