Która sygnalizacja jest stosowana w dostępie abonenckim sieci ISDN, gdzie wspólnym zasobem do transmisji informacji sygnalizacyjnych jest kanał D?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
DSS1 (Digital Subscriber Signalling System) jest odpowiednim protokołem sygnalizacyjnym stosowanym w dostępie abonenckim sieci ISDN, wykorzystującym kanał D do przesyłania informacji sygnalizacyjnych. Ten system sygnalizacyjny działa w warstwie 1 i 2 modelu OSI, co pozwala na efektywne zarządzanie połączeniami oraz ich kontrolę. DSS1 obsługuje różnorodne usługi, takie jak podstawowe połączenia głosowe, a także usługi danych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla operatorów telekomunikacyjnych. Umożliwia on nie tylko zestawienie połączeń, ale także przesyłanie informacji o stanie połączenia oraz zarządzanie funkcjami dodatkowymi, takimi jak identyfikacja numeru dzwoniącego. W praktyce, DSS1 jest standardem w wielu sieciach ISDN, co przyczynia się do jego powszechnego zastosowania w branży telekomunikacyjnej. Zgodność z tym standardem zapewnia interoperacyjność urządzeń oraz większą efektywność wykorzystania zasobów sieciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania nowoczesnych systemów komunikacyjnych.
SIP (Session Initiation Protocol) to protokół, który jest stosowany głównie w aplikacjach VoIP i nie jest przeznaczony do sygnalizacji w sieciach ISDN. Chociaż SIP jest nowoczesnym i rozbudowanym protokołem, jego architektura opiera się na modelu klient-serwer, a nie na wspólnym kanale sygnalizacyjnym, jak to ma miejsce w ISDN. Z kolei SS7 (Common Channel Signaling System 7) jest protokołem sygnalizacyjnym używanym w tradycyjnych sieciach telefonicznych, ale nie jest stosowany w architekturze ISDN, która korzysta z kanałów D do sygnalizacji. Nie można go bezpośrednio porównywać z DSS1, ponieważ SS7 działa na zupełnie innej zasadzie – jest on bardziej skomplikowany i przeznaczony do większych sieci telekomunikacyjnych. H.323 to standard komunikacji audiowizualnej w sieciach pakietowych, który również nie jest związany z sygnalizacją na poziomie ISDN. Protokół H.323 z reguły jest używany w połączeniach wideo i konferencjach, a nie do zarządzania tradycyjnymi połączeniami głosowymi w sieciach ISDN. Typowe błędy myślowe wynikają z nieznajomości różnic między różnymi protokołami sygnalizacyjnymi oraz ich specyfiką – wiele osób może mylnie zakładać, że standardy przeznaczone do różnych technologii mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków.