CWDM, czyli Coarse Wavelength Division Multiplexing, to technologia, która umożliwia przesyłanie wielu sygnałów optycznych przez jedno włókno światłowodowe, co jest kluczowe w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych. Dzięki zastosowaniu odstępu 20 nm w zakresie długości fal od 1270 nm do 1610 nm, CWDM jest w stanie przesłać od 4 do 16 różnych sygnałów. Taki sposób multiplikacji sygnału zwiększa efektywność wykorzystania pasma, co jest niezwykle istotne w kontekście rosnącego zapotrzebowania na przepustowość w sieciach dostępowych i szkieletowych. Przykładem zastosowania CWDM jest integracja systemów telekomunikacyjnych w infrastrukturze operatorów, gdzie pozwala na łatwe i niedrogie zwiększenie pojemności sieci bez konieczności kładzenia nowych włókien. Standardy CWDM są zgodne z rekomendacjami ITU-T G.694.2, co zapewnia interoperacyjność różnych urządzeń i systemów. Zastosowanie tej technologii w praktyce pozwala na obniżenie kosztów eksploatacji sieci oraz zwiększenie jej elastyczności i skalowalności, co czyni ją niezwykle popularnym wyborem w branży telekomunikacyjnej.
Odpowiedzi UWDM oraz DWDM dotyczą technologii, które również są formami wielodostępu długości fal, lecz różnią się zasadniczo od CWDM. UWDM, czyli Ultra Wavelength Division Multiplexing, nie jest powszechnie stosowanym terminem w branży i może wprowadzać w błąd, ponieważ nie funkcjonuje jako standardowa technologia, co ogranicza jej praktyczne zastosowanie. Z kolei DWDM, czyli Dense Wavelength Division Multiplexing, pozwala na przesyłanie znacznie większej liczby sygnałów (nawet do 80-160) w węższych odstępach długości fal, zazwyczaj poniżej 1 nm. Technologia ta jest bardziej zaawansowana i kosztowna, co czyni ją bardziej odpowiednią dla długodystansowych połączeń w sieciach szkieletowych, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące zakresu 20 nm. OFDM, czyli Orthogonal Frequency Division Multiplexing, to zupełnie inna technika modulatorów, która jest stosowana głównie w transmisji bezprzewodowej, a nie w technologii światłowodowej. OFDM zajmuje się rozdzieleniem sygnału na wiele ortogonalnych podnośnych, co różni się od sposobu, w jaki CWDM działa. Niekiedy może wystąpić mylne przekonanie, że bardziej zaawansowane technologie, takie jak DWDM, są lepsze w każdym scenariuszu, co nie zawsze jest zgodne z rzeczywistością; wybór technologii powinien być uzależniony od specyficznych potrzeb sieci, budżetu oraz wymagań dotyczących przepustowości.