Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

Wybór innych metod kodowania, takich jak Manchester, Millera czy RZ bipolarny, nie jest właściwy w kontekście zastosowania w ISDN BRA. Kodowanie Manchester stosuje zmianę sygnału w każdym bicie, co może prowadzić do wyższej przepływności potrzebnej do zachowania synchronizacji, ale nie jest optymalne dla aplikacji, które wymagają długich sesji bez przerywania. W praktyce, takie podejście może wiązać się z większymi wymaganiami na pasmo oraz złożonością w implementacji, co czyni je mniej efektywnym w kontekście ISDN. Z kolei kodowanie Millera, które łączy cechy kodowania AMI i Manchester, wprowadza bardziej skomplikowane mechanizmy, które są mniej intuicyjne i mogą prowadzić do większej ilości błędów w systemach, które nie są odpowiednio przygotowane. RZ bipolarny (Return-to-Zero) również nie jest zalecany, ponieważ charakteryzuje się tym, że sygnał wraca do zera w połowie bitu, co może prowadzić do problemów z detekcją poziomów logicznych w dłuższej perspektywie czasowej, powodując trudności w synchronizacji. Powszechnym błędem jest przekonanie, że wszystkie te metody są równoważne, podczas gdy różnice w ich działaniu i efektywności w praktycznych zastosowaniach telekomunikacyjnych są znaczące. Właściwe zrozumienie tych kodowań i ich ograniczeń jest kluczowe dla efektywnej implementacji systemów telekomunikacyjnych.