Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Które z poniższych kryteriów charakteryzuje protokoły routingu, które wykorzystują algorytm wektora odległości?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca, że wybór marszruty zależy od ilości routerów do miejsca przeznaczenia, jest zgodna z zasadami działania protokołów rutingu opartych na algorytmie wektora odległości, jak RIP (Routing Information Protocol). W takich protokołach każdy router utrzymuje tablicę tras, w której zawarte są informacje o najlepszej drodze do osiągnięcia różnych sieci, bazując na liczbie hopów (routerów) do celu. Im mniej hopów, tym lepsza trasa, co jest kluczowym aspektem tego podejścia. Praktycznym zastosowaniem tego kryterium jest sytuacja, w której routery wymieniają informacje o trasach, co pozwala na dynamiczne dostosowywanie się do zmieniającego się stanu sieci. Na przykład, w przypadku awarii jednego z routerów, inne routery szybko aktualizują swoje tablice tras, co pozwala na zapewnienie ciągłości usług. Tego rodzaju adaptacja jest fundamentalna w środowiskach sieciowych, gdzie zmiany w topologii mogą występować nagle. Zgodnie z najlepszymi praktykami, protokoły te powinny być również zintegrowane z mechanizmami zabezpieczeń, aby zminimalizować ryzyko ataków na infrastrukturę sieciową, co dodatkowo podkreśla znaczenie prawidłowego doboru tras na podstawie liczby routerów.
Wybór marszruty oparty na pasmie na poszczególnych odcinkach jest charakterystyczny dla protokołów opartych na algorytmie stanu łączy, takich jak OSPF (Open Shortest Path First), a nie dla algorytmów wektora odległości. Przykład błędnego myślenia polega na myleniu dwóch różnych podejść do rutingu. W przypadku OSPF, routery wysyłają rozgłoszenia LSA (Link State Advertisement) do wszystkich routerów, aby zaktualizować informacje o stanie swoich łączy, co pozwala na budowanie dokładniejszej i bardziej efektywnej topologii sieci. W przypadku algorytmu wektora odległości, jak w RIP, informacje przekazywane są w postaci liczby hopów, co czyni ten model mniej efektywnym w skomplikowanych sieciach. Kolejny błąd myślowy to założenie, że wybór marszruty oparty jest na ilości routerów bez uwzględnienia ich lokalizacji i stanu łączy. Chociaż liczba routerów jest istotna, do prawidłowego wyboru trasy potrzebne są również informacje o opóźnieniach oraz przepustowości łączy, co jest typowe dla protokołów IGP (Interior Gateway Protocol). W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie tych koncepcji może prowadzić do nieoptymalnych decyzji w zakresie konfiguracji sieci oraz jej monitorowania, co w rezultacie wpływa na niezawodność i wydajność przesyłania danych.