Routery brzegowe (ang. edge routers) pełnią kluczową rolę w architekturze sieci, działając jako bramy pomiędzy różnymi obszarami autonomicznymi. Ich głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych na granicach sieci, co pozwala na efektywne przesyłanie pakietów między różnymi sieciami oraz zapewnienie odpowiednich zabezpieczeń. W praktyce, routery brzegowe mogą integrować różnorodne technologie, takie jak MPLS (Multiprotocol Label Switching) oraz BGP (Border Gateway Protocol), co umożliwia efektywne zarządzanie trasowaniem oraz kontrolę nad przepływem danych. Na przykład, w dużych organizacjach, routery brzegowe mogą być używane do łączenia sieci lokalnych z siecią rozległą (WAN), co pozwala na wymianę danych z innymi biurami lub partnerami. Dobrze skonfigurowane routery brzegowe zapewniają również wysoką dostępność i resiliencję, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Znajomość ich funkcji jest niezbędna dla inżynierów sieciowych, którzy muszą planować i implementować odpowiednie rozwiązania sieciowe, spełniające wymagania biznesowe.
Wybór odpowiedzi innych niż 'brzegowe' może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych typów routerów w architekturze sieci. Routery dostępowe (ang. access routers) są zaprojektowane do łączenia użytkowników końcowych z siecią, a ich głównym celem jest dostarczanie usług dostępu do internetu. Nie pełnią one jednak funkcji bramy między różnymi obszarami autonomicznymi, co czyni je niewłaściwym wyborem. Z kolei routery wewnętrzne (ang. internal routers) działają wewnątrz jednej sieci autonomicznej i są odpowiedzialne za dystrybucję ruchu wewnętrznego, co także nie odpowiada na pytanie o bramy między różnymi obszarami autonomicznymi. Routery szkieletowe (ang. backbone routers) są natomiast używane do obsługi dużych ilości danych przesyłanych między różnymi regionami w sieci, ale ich rola jest bardziej związana z transportem niż z funkcją bramy. Zatem wybór odpowiedzi jest często związany z mylnym przypisaniem funkcji do typów routerów, co może prowadzić do błędnych wniosków i wyborów w projektowaniu architektury sieci.