System transmisyjny przedstawiony na rysunku to FDM (Frequency Division Multiplexing), co oznacza zwielokrotnienie sygnałów z podziałem częstotliwościowym. W tym systemie każdy kanał transmisyjny ma przydzieloną unikalną częstotliwość, co pozwala na jednoczesną transmisję wielu sygnałów przez jedno medium. Przykładem zastosowania FDM jest telekomunikacja, gdzie różne usługi, takie jak telefonia, internet czy telewizja kablowa, są przesyłane przez ten sam kabel, ale w różnych pasmach częstotliwości. W praktyce, technologia FDM jest wykorzystywana w różnych standardach, takich jak ISDN (Integrated Services Digital Network) oraz w systemach komunikacji satelitarnej. Warto również zauważyć, że w systemach FDM kluczowym elementem jest sumator optyczny, który łączy sygnały z diod laserowych, oraz demultiplekser, który rozdziela te sygnały na poszczególne odbiorniki, co jest zgodne z przedstawionym schematem. To podejście zwiększa efektywność wykorzystania pasma i pozwala na równoległą transmisję danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży telekomunikacyjnej.
Wybór TDM, WDM lub CDM jako odpowiedzi na pytanie o przedstawiony system transmisyjny jest nieprawidłowy z kilku powodów. TDM (Time Division Multiplexing) polega na podziale czasu, co oznacza, że różne sygnały są transmitowane w różnych przedziałach czasowych, co nie jest zgodne z przedstawionym na rysunku podejściem, które ilustruje podział częstotliwości. W systemach TDM zarówno przekazywane sygnały, jak i okresy ich transmisji są cyklicznie podzielone, co prowadzi do okresowych przerw w przesyłaniu danych, co jest nieefektywne w przypadku, gdy wymagane jest stałe przesyłanie informacji, jak w systemach FDM. W przypadku WDM (Wavelength Division Multiplexing) mamy do czynienia z podziałem długości fal, co również nie odpowiada schematowi FDM, gdzie kluczowym elementem jest podział częstotliwości, a nie długości fal. Z kolei CDM (Code Division Multiplexing) wykorzystuje różne kody do odróżnienia sygnałów, a nie pasma częstotliwości, co również czyni tę odpowiedź błędną. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru nieprawidłowej odpowiedzi, obejmują mylenie podziału czasu z podziałem częstotliwości lub niepełne zrozumienie różnic pomiędzy różnymi technikami multipleksacji. Aby właściwie zrozumieć te koncepcje, ważne jest, aby zwrócić uwagę na zastosowania i specyfikacje techniczne każdej z metod, co pomoże w uniknięciu takich pomyłek w przyszłości.
