Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Jaki protokół jest używany w sieci VPN (Virtual Private Network), w której tradycyjne trasowanie pakietów zostało zastąpione przez tzw. switching etykiet?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
MPLS (Multiprotocol Label Switching) jest protokołem, który umożliwia efektywne zarządzanie ruchem w sieciach VPN poprzez przełączanie etykiet zamiast tradycyjnego trasowania. W odróżnieniu od bardziej konwencjonalnych protokołów routingu, takich jak RIP czy EGP, MPLS pozwala na bardziej elastyczne i wydajne przesyłanie danych. W praktyce oznacza to, że pakiety są klasyfikowane i kierowane na podstawie etykiet, co znacznie redukuje czas potrzebny na podejmowanie decyzji o trasie. MPLS jest szczególnie przydatny w sytuacjach wymagających QoS (Quality of Service), gdzie zapewnia odpowiednie priorytetyzowanie ruchu. Protokół ten znajduje zastosowanie w różnych scenariuszach, takich jak łączenie rozproszonych biur, integracja z usługami chmurowymi czy wsparcie dla aplikacji wymagających niskich opóźnień. W kontekście standardów branżowych, MPLS jest zgodny z wymaganiami RFC 3031, co czyni go jedną z najpopularniejszych technologii do budowy sieci o wysokiej wydajności.
RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem routingu opartym na wektora odległości, który jest stosunkowo prosty w implementacji, ale jego zastosowanie w sieciach VPN jest ograniczone. RIP nie obsługuje przełączania etykiet, co czyni go nieodpowiednim dla nowoczesnych, złożonych architektur sieciowych. Protokół EGP (Exterior Gateway Protocol) był stosowany do wymiany informacji pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi, ale nie angażuje się w przełączanie etykiet ani w zarządzanie ruchem wewnątrz sieci VPN. Na dodatek, EGP jest przestarzały i praktycznie nie jest stosowany w dzisiejszych sieciach. SNMP (Simple Network Management Protocol) to protokół używany do zarządzania urządzeniami sieciowymi, a nie do routingu czy przełączania pakietów. Jego rolą jest monitorowanie i zarządzanie zasobami sieciowymi, co jest zupełnie innym zagadnieniem niż routing. Typowym błędem myślowym w kontekście tych odpowiedzi jest mylenie funkcji protokołów; użytkownicy mogą na przykład zakładać, że wszystkie protokoły dotyczące sieci mają podobne cele, co wprowadza w błąd, gdyż każdy z nich pełni odmienną rolę w architekturze sieciowej.