Odpowiedź 'U' jest poprawna, ponieważ w łączu ISDN BRA (Basic Rate Access) styk U służy do podłączenia sieci dostępowej pomiędzy zakończeniem łącza operatora a centralą u abonenta. Styk U jest definiowany przez standard ETSI ISDN i stanowi interfejs, który umożliwia komunikację z siecią telekomunikacyjną. W praktyce, styk U obsługuje dwa kanały B o przepustowości 64 kb/s każdy oraz jeden kanał D o przepustowości 16 kb/s, co umożliwia równoczesne przesyłanie danych i sygnalizacji. Dzięki wykorzystaniu stylu wyważonego, styk U jest szczególnie użyteczny w zastosowaniach, gdzie wymagana jest stabilność i niezawodność połączeń, takich jak połączenia telefoniczne i przesyłanie danych w małych biurach czy domach. Użytkownicy powinni być świadomi, że styk U jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania systemów ISDN, a jego nieprawidłowe podłączenie może prowadzić do problemów z komunikacją i jakości usług.
Wybór innych styków, takich jak T, S czy V, wynika z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania ich w kontekście technologii ISDN. Styk T, na przykład, odnosi się do lokalnych interfejsów, które nie są standardowo używane do bezpośredniego połączenia z siecią operatora, a zamiast tego służą do komunikacji w ramach sieci lokalnych. Nie jest on odpowiedni dla końcówki sieci ISDN, ponieważ nie zapewnia bezpośredniego połączenia z usługami telekomunikacyjnymi. Z kolei styk S służy do komunikacji pomiędzy urządzeniami w lokalnej sieci ISDN, takich jak telefony i faks, i jest bardziej związany z komunikacją wewnętrzną niż z dostępem do sieci operatora. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że styk S ma podobne zastosowanie, co styk U, jednak w rzeczywistości odpowiada za różne aspekty działania systemu ISDN. Styk V, używany w niektórych lokalnych instalacjach telekomunikacyjnych, również nie jest standardem dla bezpośredniego połączenia z siecią operatora. W kontekście ISDN kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych połączeń ma swoje specyficzne przeznaczenie, a wybór niewłaściwego styku może prowadzić do problemów z wydajnością i funkcjonalnością systemu. Dlatego znajomość tych różnic jest istotna dla zapewnienia prawidłowego działania usług telekomunikacyjnych.