Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Kategorie: Konfiguracja i administracja Protokoły i usługi sieciowe
Który z protokołów routingu wykorzystuje metodę wektora odległości?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
RIP, czyli Routing Information Protocol, jest protokołem routingu działającym w oparciu o wektor odległości, co oznacza, że wykorzystuje metrykę opartą na liczbie przeskoków. Działa na zasadzie wymiany informacji o trasach pomiędzy sąsiadującymi routerami, gdzie każdy z nich zna swoje bezpośrednie połączenia i przekazuje tę wiedzę dalej. Protokół ten jest prosty w implementacji i idealny dla małych sieci, gdzie liczba przeskoków nie przekracza 15, co zapobiega tworzeniu pętli routingu. RIP jest zgodny z standardami IETF, co czyni go zaufanym i szeroko stosowanym w branży. Praktycznie, RIP może być używany w sieciach, które nie wymagają szybkiej konwergencji lub skomplikowanej topologii. Warto także zauważyć, że RIP ma swoje ograniczenia, takie jak niska wydajność w większych sieciach, co prowadzi do rozwoju bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak OSPF czy EIGRP.
BGP (Border Gateway Protocol) jest protokołem routingu, który działa na zasadzie wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi. Działa w oparciu o polityki routingu, a nie bezpośrednio na metryce odległości, co czyni go bardziej skomplikowanym niż RIP. BGP podejmuje decyzje w oparciu o różnorodne atrybuty, takie jak prefiksy, długość trasy, polityki i inne parametry, co sprawia, że nie jest on odpowiedni do klasyfikacji jako protokół wektora odległości. IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokół routingu wewnętrznego, który również nie korzysta z metody wektora odległości, lecz oparty jest na algorytmie stanu łącza. W przeciwieństwie do RIP, IS-IS jest bardziej skomplikowanym protokołem, który lepiej radzi sobie w dużych sieciach. OSPF (Open Shortest Path First) jest kolejnym protokołem, który, podobnie jak IS-IS, opiera się na stanie łącza i nie stosuje metody wektora odległości. W przypadku OSPF, routery tworzą topologię sieci i obliczają najkrótsze ścieżki za pomocą algorytmu Dijkstry. Wybór nieprawidłowych protokołów, takich jak BGP, IS-IS i OSPF, może wynikać z mylnej interpretacji ich funkcji oraz sposobu działania. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi protokołami a RIP jest kluczowe dla właściwego doboru narzędzi do zarządzania routingiem w sieci, co ma istotne znaczenie dla efektywności i stabilności infrastruktury sieciowej.