Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

Adresy 10.10.1.1, 192.168.1.2 oraz 172.31.255.251 są przykładami adresów prywatnych, które zostały zdefiniowane w standardzie RFC 1918. Użycie tych adresów w lokalnych sieciach oznacza, że są one zarezerwowane do komunikacji wewnętrznej i nie mogą być routowane w Internecie. Mogą być wykorzystywane w domowych lub biurowych sieciach lokalnych, gdzie urządzenia łączą się ze sobą, ale nie mają bezpośredniego dostępu do zasobów publicznych bez zastosowania technologii NAT (Network Address Translation). Typowym błędnym założeniem jest myślenie, że każdy adres IP może być publiczny, jeśli nie jest w danym momencie używany. Adresy prywatne są niezbędne w zarządzaniu adresacją w sieciach, ponieważ pozwalają na oszczędność dostępnych adresów IP oraz zwiększają bezpieczeństwo, chroniąc urządzenia przed bezpośrednim dostępem z zewnątrz. Rozwiązania oparte na adresach prywatnych wymagają zastosowania routerów i zapór sieciowych do zabezpieczania komunikacji oraz umożliwienia dostępu do Internetu. Ważne jest, aby zrozumieć także, że używanie adresów prywatnych w konfiguracji sieci nie wyklucza potrzeby posiadania publicznego adresu IP do komunikacji z siecią globalną, co często prowadzi do zamieszania wśród osób nieobeznanych z tematyką.