Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

Mówiąc o multipleksacji, nie można zapominać o innych metodach, jak multipleksacja przestrzenna czy długości fali. Te metody różnią się sporo od TDM. Na przykład, multipleksacja przestrzenna korzysta z różnych ścieżek do przesyłania sygnałów, co w przypadku DSLAM nie ma sensu, bo tu chodzi o wykorzystanie jednego łącza w jak najlepszy sposób. Z kolei multipleksacja długości fali (Wavelength Division Multiplexing, WDM) i częstotliwości (Frequency Division Multiplexing, FDM) są bardziej typowe dla systemów optycznych czy radiowych, gdzie różne fale lub pasma są stosowane do różnych sygnałów. Więc w kontekście DSLAM, TDM jest na pewno lepszym wyborem, bo daje większą elastyczność przy zmieniających się potrzebach użytkowników. Dlatego jeśli myślisz o innych metodach niż TDM w tym przypadku, to możesz dojść do błędnych wniosków o tym, jak działa sieć. Dobrze jest zrozumieć, że błędne przypisanie technik multipleksacji w kontekście DSLAM, może wynikać z braku wiedzy o samej technologii DSL oraz jak ona działa w praktyce. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie, ale w sieciach DSL to TDM gra pierwsze skrzypce.