Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Wskaź na kluczową właściwość protokołów trasowania, które stosują algorytm wektora odległości (ang. distance-vector)?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybierając trasę w protokołach trasowania, które działają na zasadzie wektora odległości, kluczowe jest to, jak wiele ruterów muszą przejść nasze pakiety, żeby dotrzeć tam, gdzie chcemy. Protokoły, takie jak RIP, korzystają z metryk, które wskazują liczbę przeskoków między źródłem a celem. Każdy ruter ma tablicę routingu, która zawiera najbliższe znane odległości do różnych sieci. Dzięki tym informacjom ruterzy mogą na bieżąco aktualizować swoje tablice, co pozwala im dostosować trasy, gdy coś w sieci się zmienia, na przykład przy awariach lub dodawaniu nowych ruterów. W praktyce, w większych sieciach, wybór trasy na podstawie liczby ruterów ma ogromne znaczenie dla efektywności trasowania, ponieważ pozwala zredukować opóźnienia i poprawia wydajność przesyłu danych. Ruterzy powinni być skonfigurowani tak, żeby regularnie wymieniać informacje o trasach, co wspiera lepszą komunikację w sieci.
Stwierdzenie, że wybór marszruty zależy głównie od obciążenia różnych odcinków, to nieco mylące, bo protokoły wektora odległości, takie jak RIP, nie biorą obciążenia pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o trasowaniu. One działają na prostych metrykach liczby przeskoków. To znaczy, że nawet jeśli dany odcinek jest bardzo przeciążony, nie zmienia to wyboru trasy. Ignorowanie obciążenia może prowadzić do sytuacji, gdzie dane są przekazywane przez mniej efektywne ścieżki, co z kolei zwiększa czas opóźnienia i może powodować zatory w ruchu sieciowym. Co więcej, mylenie protokołów też zdarza się, gdy mówi się, że rutery wysyłają rozgłoszenia LSA do wszystkich w grupie, a to już dotyczy protokołów stanu łącza, jak OSPF, a nie wektora odległości. W dodatku, twierdzenie, że ruter tworzy logiczną topologię sieci w formie drzewa z nim jako 'korzeniem', bardziej pasuje do protokołów, takich jak Spanning Tree Protocol (STP), a nie do tego, jak działają protokoły wektora odległości. Takie błędy myślowe wprowadzają w błąd i prowadzą do niewłaściwego rozumienia zasad działania tych protokołów.