Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

Stwierdzenie, że wybór marszruty zależy głównie od obciążenia różnych odcinków, to nieco mylące, bo protokoły wektora odległości, takie jak RIP, nie biorą obciążenia pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o trasowaniu. One działają na prostych metrykach liczby przeskoków. To znaczy, że nawet jeśli dany odcinek jest bardzo przeciążony, nie zmienia to wyboru trasy. Ignorowanie obciążenia może prowadzić do sytuacji, gdzie dane są przekazywane przez mniej efektywne ścieżki, co z kolei zwiększa czas opóźnienia i może powodować zatory w ruchu sieciowym. Co więcej, mylenie protokołów też zdarza się, gdy mówi się, że rutery wysyłają rozgłoszenia LSA do wszystkich w grupie, a to już dotyczy protokołów stanu łącza, jak OSPF, a nie wektora odległości. W dodatku, twierdzenie, że ruter tworzy logiczną topologię sieci w formie drzewa z nim jako 'korzeniem', bardziej pasuje do protokołów, takich jak Spanning Tree Protocol (STP), a nie do tego, jak działają protokoły wektora odległości. Takie błędy myślowe wprowadzają w błąd i prowadzą do niewłaściwego rozumienia zasad działania tych protokołów.