Odpowiedź 200 mikrosekund jest poprawna, ponieważ można ją obliczyć na podstawie znanej długości toru oraz prędkości impulsu. Długość toru wynosi 20 km, co w przeliczeniu na centymetry daje 2 000 000 cm. Przy prędkości impulsu 20 cm/ns, czas, który impuls potrzebuje na pokonanie tej długości, można obliczyć, dzieląc długość toru przez prędkość: 2 000 000 cm / 20 cm/ns = 100 000 ns. Impuls musi jednak pokonać tę drogę w obie strony, więc czas powrotu będzie podwójny, co daje 100 000 ns * 2 = 200 000 ns, co odpowiada 200 mikrosekund. Tego typu obliczenia są kluczowe w telekomunikacji i inżynierii, gdzie czas reakcji i prędkości sygnałów mają kluczowe znaczenie dla projektowania systemów komunikacyjnych, takich jak sieci optyczne czy systemy radarowe, które muszą być zoptymalizowane pod kątem efektywności przesyłania informacji.
Wybór odpowiedzi 1 mikrosekundy, 2 mikrosekund czy 100 mikrosekund jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania czasu propagacji impulsu. Niektórzy mogą przyjąć zbyt uproszczoną metodę obliczeń, ignorując fakt, że impuls przebywa drogę w obie strony. Na przykład, wybór 1 mikrosekundy mógłby wynikać z błędnej kalkulacji czasu jednego kierunku, co jest niewłaściwe w kontekście tego pytania. Odpowiedź 2 mikrosekundy również wskazuje na niezrozumienie podwójnego przebywania drogi przez impuls. Natomiast sugerowanie 100 mikrosekund może wynikać z błędnej interpretacji prędkości sygnału jako niepełnej. W rzeczywistości, aby uzyskać poprawny czas powrotu impulsu, trzeba wziąć pod uwagę całkowitą odległość, którą impuls musi pokonać, co w tym przypadku wynosi 40 km. Przy prędkości 20 cm/ns całość jest wyrażona jako 200 000 ns, co odpowiada 200 mikrosekund. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe, szczególnie w kontekście projektowania systemów komunikacyjnych, gdzie precyzyjne pomiary czasu są niezbędne do zapewnienia niezawodności i skuteczności przesyłania sygnałów.