Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

BGP, czyli Border Gateway Protocol, to protokół, który głównie robi sobie z rutingiem między różnymi systemami w Internecie. I szczerze mówiąc, nie nadaje się za bardzo do użycia w sieciach lokalnych, bo jego system jest skomplikowany, a skupia się na wymianie tras między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do tego, EIGRP, czyli Enhanced Interior Gateway Routing Protocol, działa na zasadzie wektora odległości, ale nie ma ruterów desygnowanych i grup adresowych, co ogranicza jego zdolność do efektywnego zbierania informacji o stanie łączy, tak jak robi to OSPF. EIGRP jest też protokołem stworzonym przez Cisco, co może być problemem w różnych środowiskach. Mamy też RIPv2, który jest dość prosty, ale także nie korzysta z ruterów desygnowanych ani z grup adresowych. Opiera się głównie na metryce liczby przeskoków, co czyni go niewydajnym w większych sieciach, w porównaniu do OSPF, które radzi sobie lepiej z wieloma routerami i trasami. Generalnie, te protokoły różnią się sporo od OSPF, jeśli chodzi o zarządzanie topologią sieci oraz komunikację między ruterami, co w dużych infrastrukturach może prowadzić do problemów.