Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Jakie jest protokół routingu, który wykorzystuje algorytm oparty na wektorze odległości?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
RIP (Routing Information Protocol) jest jednym z najstarszych protokołów routingu opartych na algorytmie wektora odległości. RIP działa na zasadzie wymiany informacji o trasach pomiędzy routerami, co umożliwia im podejmowanie decyzji o najlepszej drodze do celu na podstawie liczby skoków (hop count). Maksymalna liczba skoków, którą może obsłużyć RIP, wynosi 15, co oznacza, że trasa z 16 skokami jest uznawana za niedostępną. Protokół ten jest szczególnie przydatny w małych i średnich sieciach, gdzie prostota i łatwość konfiguracji są kluczowe. RIP jest zgodny z wieloma standardami, w tym z RFC 1058 i RFC 2453, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami routerów. Przykładem zastosowania RIP może być sieć lokalna w małej firmie, gdzie routery muszą szybko i efektywnie wymieniać informacje o dostępnych trasach. Dzięki RIP, administratorzy mogą łatwo konfigurować i zarządzać routowaniem, co przyczynia się do zwiększenia wydajności sieci i minimalizacji przestojów.
OSPF (Open Shortest Path First) to protokół, który nie opiera się na wektorze odległości, lecz na algorytmie stanu łącza (link-state). W przeciwieństwie do RIP, OSPF oblicza najkrótszą trasę na podstawie pełnego obrazu topologii sieci, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów. W kontekście OSPF każdy router utrzymuje bazę danych o topologii, a zmiany w sieci są propagowane do wszystkich routerów w obszarze OSPF, co zapewnia aktualność i dokładność tras. ES-IS (End System to Intermediate System) jest protokołem używanym głównie w sieciach opartych na systemie ISO, a jego zastosowanie jest ograniczone w porównaniu do bardziej powszechnych protokołów routingu takich jak RIP czy OSPF. EGP (Exterior Gateway Protocol) jest protokołem stosowanym do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi, co również różni się od lokalnego zarządzania trasami, jakie zapewnia RIP. Wybór niewłaściwego protokołu może prowadzić do problemów z wydajnością i zarządzaniem trasami w sieci, co często skutkuje błędami w konfiguracji oraz trudnościami w diagnostyce problemów związanych z routowaniem.