Odpowiedź 2B1Q jest poprawna, ponieważ 2B1Q (2 Binary 1 Quaternary) to technika kodowania, która jest szeroko stosowana w łączu ISDN na styku U. W przypadku ISDN, które obsługuje dwa kanały B (B-channel) oraz kanał D (D-channel) do sygnalizacji, 2B1Q efektywnie wykorzystuje cztery stany do reprezentacji dwóch bitów informacji. Dzięki temu można zmniejszyć wymagania dotyczące pasma, co jest kluczowe w kontekście transmisji danych. Przykładowo, w systemach telekomunikacyjnych, gdzie istotne jest zachowanie wysokiej jakości sygnału oraz efektywność przesyłu, 2B1Q umożliwia zwiększenie wydajności transmisji w porównaniu do tradycyjnych metod kodowania. Praktycznie, 2B1Q jest implementowane w sprzęcie telekomunikacyjnym oraz w infrastrukturze sieciowej, co czyni je istotnym elementem w nowoczesnych systemach komunikacyjnych. Zgodnie z normą ITU-T I.430, 2B1Q jest uznawane za standard w kontekście łączy cyfrowych, co również podkreśla jego znaczenie oraz powszechność w branży.
Wybór innych metod kodowania, takich jak CMI, HDB3, czy AMI, nie jest odpowiedni w kontekście łącza ISDN na styku U. CMI (Coded Mark Inversion) to technika, która może być używana do transmisji w systemach, gdzie wymagana jest kontrola poziomów DC, jednak nie jest powszechnie stosowana w ISDN. HDB3 (High-Density Bipolar 3) to inna technika kodowania, która jest używana w kontekście przesyłania sygnału na dłuższe odległości, ale nie jest optymalna dla ISDN. AMI (Alternate Mark Inversion) również nie jest stosowane w ISDN, ponieważ nie pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału dostępnego pasma. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych zastosowań i specyfikacji technicznych dla różnych typów systemów telekomunikacyjnych. Zrozumienie kontekstu, w jakim dane techniki kodowania są stosowane, jest kluczowe dla poprawnego wyboru. Każda z tych metod ma swoje unikalne zastosowania, ale ich użycie w łączu ISDN na styku U nie przynosi korzyści, które oferuje 2B1Q, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą.