Zysk energetyczny anten jest definiowany w jednostkach dBi, co oznacza decybele względem izotropowego promiennika. Wartość ta mierzy efektywność anteny w porównaniu do teoretycznej anteny izotropowej, która emituje energię w równomierny sposób we wszystkich kierunkach. Zysk anteny w dBi wskazuje, jak skutecznie antena koncentruje energię w określonym kierunku w porównaniu do tej idealnej anteny. Przykładem zastosowania zysku w dBi jest w projektowaniu systemów komunikacyjnych, gdzie wysokie wartości dBi dla anten kierunkowych są pożądane, aby zwiększyć zasięg i jakość sygnału. Anteny o zysku 12 dBi mogą być stosowane w aplikacjach takich jak WLAN, gdzie kluczowe jest uzyskanie silniejszego sygnału na większych dystansach. Dobrą praktyką w inżynierii radiowej jest uwzględnianie zysku anteny w obliczeniach propagacji sygnału, co znacząco wpływa na efektywność komunikacji bezprzewodowej.
Jednostki takie jak Mb/s (megabity na sekundę) oraz MB/s (megabajty na sekundę) odnoszą się do prędkości przesyłania danych, co jest zupełnie inną miarą niż zysk energetyczny anten. Mb/s to jednostka używana do mierzenia przepustowości, informująca o ilości danych przesyłanych w jednostce czasu, co jest kluczowe w analizie wydajności sieci. Z kolei MB/s, będące jednostką pojemności danych, wskazuje ilość danych, które można przesłać lub przechować, ale nie ma związku z efektywnością anteny. Na przykład, gdybyśmy uznali, że zysk anteny można mierzyć w megabitach, mogłoby to prowadzić do błędnych wniosków w projektowaniu systemów komunikacyjnych, ponieważ nie uwzględniałoby to kierunkowości sygnału. GHz/s to z kolei jednostka, która nie ma sensu w kontekście zysku anten, gdyż oznaczałaby tempo zmian częstotliwości, co jest zupełnie inną miarą. Prawidłowe zrozumienie zysku energetycznego anteny jest kluczowe w projektowaniu skutecznych systemów komunikacyjnych oraz unikania błędów w inżynierii radiowej, dlatego istotne jest, aby precyzyjnie rozróżniać te pojęcia i ich odpowiednie zastosowanie w praktyce.