Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi

HDB-3, 1B2B oraz AMI II to metody kodowania, które różnią się od 2B1Q pod względem liczby poziomów napięcia oraz sposobu reprezentacji danych. HDB-3, czyli High-Density Bipolar 3, stosuje kody bipolarne, które używają trzech poziomów napięcia, aby zredukować błędy w trakcie transmisji oraz zapewnić synchronizację. Ta metoda kodowania nie jest zoptymalizowana dla zastosowania czterech poziomów napięcia, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście pytania. Z kolei 1B2B, co oznacza 1 bit na 2 bity, ponieważ koduje jeden bit informacji na dwóch bitach sygnału, również nie wykorzystuje czterech poziomów napięcia, a zamiast tego skupia się na prostszej reprezentacji danych. AMI II to rozszerzenie kodowania AMI (Alternating Mark Inversion), które także nie spełnia warunków dotyczących czterech poziomów napięcia, a jego zastosowanie koncentruje się na uproszczeniu przesyłu danych poprzez eliminację długich sekwencji zer. Istnieje wiele typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do pomyłek przy wyborze odpowiedniej metody kodowania, takich jak nieodpowiednie porównanie efektywności różnych systemów czy mylenie liczby używanych poziomów napięcia. Zrozumienie tych podstaw jest kluczowe dla skutecznej implementacji rozwiązań komunikacyjnych oraz optymalizacji transferu danych w złożonych sieciach.