Dyspersja to zjawisko, w którym współczynnik załamania światła w danym ośrodku zmienia się w zależności od częstotliwości fali świetlnej. Oznacza to, że różne długości fal (kolory) będą miały różne prędkości w danym medium. Przykładem dyspersji jest rozszczepienie światła białego przez pryzmat, gdzie różne kolory ulegają różnemu załamaniu, co prowadzi do powstania tęczy. Dyspersja jest kluczowym zjawiskiem w optyce i jest wykorzystywana w różnych technologiach, takich jak spektroskopia, gdzie analizuje się widmo światła emitowanego lub absorbowanego przez substancje. W praktyce, znajomość dyspersji jest istotna w projektowaniu soczewek optycznych, które mają minimalizować aberracje chromatyczne, co wpływa na jakość obrazu. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące optyki, uwzględniają dyspersję jako istotny parametr przy ocenie jakości materiałów optycznych.
Tłumienie odnosi się do procesu, w którym intensywność fali elektromagnetycznej maleje w wyniku interakcji z materią. W kontekście optyki, tłumienie może występować w materiałach, które absorbują światło, co prowadzi do osłabienia jego intensywności. To zjawisko nie jest związane z zależnością współczynnika załamania od częstotliwości, lecz z utratą energii fali w medium. Interferencja natomiast dotyczy zjawiska, w którym dwie lub więcej fal nakłada się na siebie, co prowadzi do wzmacniania lub osłabiania niektórych części fali w wyniku różnicy faz. To zjawisko jest fundamentalne w analizie fal, ale nie wyjaśnia, dlaczego współczynnik załamania zmienia się z częstotliwością. Propagacja odnosi się do sposobu, w jaki fale rozchodzą się przez medium, a nie do tego, jak ich przyspieszenie lub załamanie zależy od częstotliwości. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie wpływu długości fali na zachowanie fali w medium z innymi zjawiskami, takimi jak tłumienie czy interferencja, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zjawisk optycznych.