Konwencja CMR nie ma zastosowania w przypadku przewozu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Konwencja CMR, regulująca międzynarodowy przewóz drogowy towarów, nie obejmuje rzeczy przesiedlenia, co wynika z jej definicji i zakresu. Rzeczy przesiedlenia, czyli przedmioty osobiste, które są transportowane przez osoby fizyczne w ramach przeprowadzki, nie są traktowane jako towary handlowe. Przepisy CMR dotyczą transportu towarów w celach komercyjnych, a nie prywatnych. W praktyce oznacza to, że podczas przewozu rzeczy przesiedlenia, nie są wymagane dokumenty, które są standardowo potrzebne przy przewozie towarów, takie jak list przewozowy CMR. Zastosowanie CMR w transporcie komercyjnym wymaga spełnienia określonych warunków, takich jak odpowiednie ubezpieczenie oraz przestrzeganie norm dotyczących bezpieczeństwa. Dlatego, w przypadku przewozu rzeczy przesiedlenia, strony umowy transportowej powinny opierać się na ogólnych przepisach cywilnych, co daje im większą elastyczność, ale również wymaga większej uwagi w zakresie odpowiedzialności.
Wybór artykułów szybko psujących się, towarów przestrzennych lub towarów niebezpiecznych jako sytuacji, w których konwencja CMR nie ma zastosowania, wynika z nieporozumień dotyczących zakresu tej konwencji. Artykuły szybko psujące się, takie jak świeże owoce, warzywa czy produkty mleczne, są objęte regulacjami CMR, które nie wyłączają ich z możliwości transportu międzynarodowego. Wręcz przeciwnie, ze względu na ich specyfikę, przewozy takich artykułów muszą być odpowiednio zorganizowane i udokumentowane, co może obejmować dodatkowe wymagania dotyczące temperatury czy terminów dostaw. Podobnie, towary przestrzenne, takie jak maszyny czy materiały budowlane, również mogą być transportowane na podstawie konwencji CMR, pod warunkiem, że spełniają określone kryteria dotyczące charakteru przewozu. Z kolei towary niebezpieczne, mimo że wymagają specjalnych procedur i dokumentacji, nie są wyłączone z regulacji CMR, lecz wymagają dodatkowych zabezpieczeń zgodnych z przepisami dotyczącymi transportu materiałów niebezpiecznych. W związku z powyższym, kluczowym błędem jest mylenie kategorii towarów z ich zastosowaniem w kontekście CMR, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat stosowalności konwencji do różnych rodzajów przewozów.