Przewóz regularny specjalny definiuje się jako zorganizowany transport, który jest realizowany na rzecz określonej grupy osób, z wyłączeniem innych uczestników ruchu. Tego typu przewóz jest często wykorzystywany w sytuacjach, gdy dana grupa ma potrzebę stałego dostępu do transportu w określonych odstępach czasowych. Przykładami mogą być transport pracowników do zakładów pracy, przewóz uczniów do szkół, jak również transport uczestników wydarzeń czy konferencji. W praktyce, przewozy tego rodzaju są regulowane przepisami dotyczącymi transportu zbiorowego oraz mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu podróżnych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przewozy te powinny być zgodne z przepisami prawa oraz odpowiednio zorganizowane, aby zapewnić efektywność i jakość usług transportowych.
Definiowanie przewozu regularnego specjalnego jako publicznego transportu osób z ich bagażem w ustalonych odstępach czasu i trasach jest nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględnia specyfiki tego typu przewozu. Publiczny transport zakłada dostępność dla ogółu społeczeństwa, w przeciwieństwie do przewozu regularnego specjalnego, który jest zarezerwowany dla określonej grupy osób. Oznacza to, że osoby spoza tej grupy nie mają możliwości korzystania z tego transportu, co jest kluczowym aspektem w definicji przewozu regularnego specjalnego. Ponadto, sugerowanie, że przewóz na potrzeby własne wykonywany w regularnych odstępach czasu jest tym samym, co przewóz regularny specjalny, jest błędne, ponieważ przewozy na potrzeby własne nie są zorganizowanymi usługami transportowymi, które powinny spełniać normy regulacyjne, a raczej są realizowane dla danej instytucji czy osoby prywatnej. Tego rodzaju błędne myślenie prowadzi do nieporozumień w zakresie definicji i regulacji przewozów. Właściwe zrozumienie powyższych różnic jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu transportowego oraz jego organizacji zgodnej z obowiązującymi przepisami prawa.