Informację o opóźnieniu pociągu dyżurny ruchu otrzymuje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "za pomocą systemu SWDR" jest prawidłowa, ponieważ System Wczesnego Wykrywania i Reagowania (SWDR) jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu ruchem kolejowym, umożliwiającym dyżurnym ruchu szybką wymianę informacji o opóźnieniach pociągów. SWDR wykorzystuje zaawansowane technologie, takie jak automatyczne monitorowanie stanu ruchu, co pozwala na bieżąco aktualizować dane i informować odpowiednie służby. Przykładem zastosowania SWDR jest sytuacja, gdy pociąg ulega opóźnieniu z powodu awarii, a dyżurny ruchu może natychmiast przekazać tę informację do innych stacji oraz do dyspozytora, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem odjazdów i przyjazdów. Wykorzystanie SWDR jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na wykorzystanie nowoczesnych technologii w celu zwiększenia efektywności i bezpieczeństwa w ruchu kolejowym. System ten wspiera również przewoźników w optymalizacji rozkładów jazdy, co ma kluczowe znaczenie w kontekście zwiększania punktualności pociągów.
Odpowiedzi takie jak "za pomocą systemu UNIP" czy "od dyspozytora liniowego" nie są poprawne, ponieważ nie oddają rzeczywistego kontekstu działania systemów zarządzania ruchem kolejowym. System UNIP (Uniwersalny Informatyczny System Przewozów) jest używany do zarządzania informacjami o przewozach i nie jest bezpośrednio związany z raportowaniem opóźnień pociągów. To prowadzi do niewłaściwego wniosku, że dyżurny ruchu polega wyłącznie na tym systemie, co ogranicza jego funkcjonalność i nie uwzględnia dynamicznych aspektów operacyjnych. W podobny sposób, informacje od dyspozytora liniowego są ważne, ale nie stanowią one źródła pierwotnego, z którego dyżurny ruchu otrzymuje dane o opóźnieniach. Dyspozytor jest odpowiedzialny za zarządzanie ruchem na danym odcinku, ale nie ma on dostępu do systemów automatyzacji, które są wykorzystywane do szybkiej wymiany informacji. Z kolei wskazanie dyspozytora zakładu jako źródła informacji jest mylące, gdyż dyspozytorzy zakładu koncentrują się na operacjach na poziomie lokalnym, a nie na monitorowaniu ruchu w skali całej sieci kolejowej. Takie nieścisłości mogą prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu kryzysowym i opóźnień w komunikacji, co jest sprzeczne z celami, jakie stawiają sobie nowoczesne systemy kolejowe w kontekście zachowania bezpieczeństwa i punktualności usług.