Wały Campbella są stosowane przede wszystkim w celu ograniczenia parowania wody z gleby, co jest kluczowe w praktykach rolniczych. Dzięki zastosowaniu tych wałów, powierzchnia gleby jest odpowiednio uformowana, co pozwala na zatrzymywanie wody w obrębie pól uprawnych. Ograniczenie parowania jest szczególnie istotne w regionach o ograniczonych opadach, gdzie każda kropla wody ma znaczenie dla wzrostu roślin. Przykładami zastosowania wałów Campbella mogą być uprawy w suchych rejonach, gdzie technologia ta przyczynia się do efektywnego gospodarowania wodą. Ponadto, wały te sprzyjają akumulacji wody opadowej, co zwiększa dostępność wody dla roślin, a tym samym wspiera ich rozwój. Zgodnie z dobrymi praktykami agronomicznymi, stosowanie wałów Campbella powinno być częścią zintegrowanego zarządzania wodą, które uwzględnia zarówno aspekty środowiskowe, jak i ekonomiczne, co przekłada się na wyższe plony i lepszą jakość gleb. Wały te są również wykorzystywane w systemach agrolasów, gdzie ich zastosowanie przyczynia się do poprawy mikroklimatu oraz bioróżnorodności w obszarach uprawnych.
Wgłębne ugniatanie gleby, rozbijanie nadmiernie zbrylonej gleby oraz powierzchniowe ugniatanie gleby to działania, które mają na celu poprawę struktury oraz właściwości gleby, jednak w kontekście zastosowania wałów Campbella, te odpowiedzi są nieprawidłowe. Wgłębne ugniatanie, które polega na głębokim wnikaniu narzędzi w glebę, jest często stosowane w celu poprawy jej zagęszczenia, co może prowadzić do ograniczenia przestrzeni dla korzeni roślin i negatywnie wpływać na ich wzrost. Podobnie, rozbijanie zbrylonej gleby ma swoje zastosowanie, ale nie odpowiada na kluczowy cel wałów Campbella. W rzeczywistości, nadmierne zbrylenie gleby może być skutkiem niewłaściwego zarządzania, co wymaga innych metod naprawczych. Powierzchniowe ugniatanie z kolei może skutkować utratą organicznej struktury gleby, co jest sprzeczne z dążeniem do jej regeneracji i zdrowia. Wały Campbella koncentrują się na zarządzaniu wodą, a nie na mechanicznych zabiegach, które mogą przyczynić się do degradacji gleby. Zrozumienie tego kontekstu jest kluczowe w podejmowaniu decyzji dotyczących agronomicznych metod pracy z glebą, ponieważ błędne podejście do ugniatania może prowadzić do problemów z zachowaniem wody w glebie oraz jej jakości.