W gospodarstwie, które dysponuje 3 pokojami SGL (pojedynczymi), 2 pokojami DBL (podwójnymi) oraz 3 pokojami TWIN (dwoma oddzielnymi łóżkami), maksymalna liczba gości, którą można zakwaterować, wynosi 10. Obliczenia są następujące: pokoje SGL mogą pomieścić 3 gości, pokoje DBL - 4 gości (2 x 2), a pokoje TWIN - 6 gości (3 x 2). Zatem, 3 (SGL) + 4 (DBL) + 6 (TWIN) = 13 gości. Jednak, ponieważ w pokojach DBL i TWIN można przyjąć jedynie po dwóch gości w każdym łóżku, w praktyce maksymalna liczba gości wynosi 10: 3 w SGL oraz 2 w każdej z 2 DBL, łącznie 4, co daje 3 + 4 + 3 = 10. Takie podejście do zakwaterowania jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które nakładają na obiekty noclegowe obowiązek zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa gości poprzez odpowiednie rozmieszczenie i wykorzystanie dostępnych przestrzeni.
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć kilka kluczowych nieporozumień. Odpowiedzi sugerujące 13, 16 czy 19 gości wskazują na nieprawidłowe zrozumienie pojemności pokoi. W przypadku pokoju SGL, który jest przeznaczony dla jednej osoby, nie można z niego wydobyć dodatkowych miejsc. Odpowiedzi oparte na założeniu, że pokoje DBL i TWIN mogą pomieścić więcej niż dwie osoby są mylne. Pokoje DBL są zaprojektowane dla dwóch osób, a TWIN, mimo iż mają dwa łóżka, również są przeznaczone dla maksimum dwóch osób. Niezrozumienie tych podstawowych zasad prowadzi do zawyżenia liczby możliwych do zakwaterowania gości. Ponadto, brak uwzględnienia standardów dotyczących komfortu oraz norm dotyczących maksymalnej liczby osób na pokój skutkuje dalszymi nieścisłościami. Ostatecznie, prawidłowe obliczenia, które uwzględniają zarówno typy pokoi, jak i ich maksymalną pojemność, prowadzą do ostrzejszych wniosków o liczbie 10 gości. To fundamentalne dla zarządzania obiektami noclegowymi, aby dokładnie rozumieć i stosować zasady dotyczące zakwaterowania, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości usług oraz zadowolenia klientów.