Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Rozszerzenia plików takie jak .exe, .mov czy .flac mają zupełnie inne przeznaczenie niż instalacja oprogramowania na macOS. Wiele osób, szczególnie przyzwyczajonych do pracy w środowisku Windows, może mylnie założyć, że plik z końcówką .exe będzie działał wszędzie – niestety, to jest rozszerzenie właściwe wyłącznie dla instalatorów i programów dedykowanych systemowi Windows. macOS w ogóle nie uruchomi takiego pliku bez dodatkowego oprogramowania, np. emulatora typu Wine, co jest raczej obchodzeniem problemu, a nie rozwiązaniem. Z kolei .mov to format plików wideo, stworzony przez Apple, faktycznie często spotykany przy filmach i prezentacjach, ale nie służy do dystrybucji oprogramowania. .flac natomiast to plik audio w bezstratnym formacie, bardzo chwalony w branży muzycznej za jakość, lecz nie ma kompletnie nic wspólnego z instalacją programów. Wydaje mi się, że czasem takie skojarzenia wynikają z przekonania, że każde rozszerzenie można użyć do wszystkiego, a to po prostu nie działa tak w praktyce. Pliki instalacyjne na macOS najczęściej mają rozszerzenia .pkg lub .dmg i wynika to z polityki bezpieczeństwa tej platformy, która mocno ogranicza możliwość instalacji nieautoryzowanych aplikacji. To właśnie dlatego wybór odpowiedniego rozszerzenia jest tak istotny, bo decyduje o tym, czy w ogóle ruszysz z instalacją. Dobrą praktyką jest zwracanie uwagi na oficjalne źródła i rozszerzenia zgodne z systemem – pozwala to uniknąć problemów z bezpieczeństwem, kompatybilnością i przypadkowym otwarciem pliku zupełnie nie tego typu, co trzeba. Tak na marginesie, mylenie multimediów z instalatorami jest dość częstą pomyłką wśród mniej doświadczonych użytkowników, więc warto sobie ten temat dobrze przyswoić.