Adres IP 225.163.1.10 należy do klasy D, czyli do grupy adresów przeznaczonych do multicastu. Moim zdaniem warto znać ten podział, bo w sieci natrafia się na różne klasy adresów, a multicast wcale nie jest taki rzadki, jak mogłoby się wydawać. Klasa D obejmuje zakres od 224.0.0.0 do 239.255.255.255 i służy głównie do przesyłania danych w modelu jeden-do-wielu, na przykład w transmisjach strumieniowych (telewizja IP, konferencje online). W praktyce administratorzy sieci wykorzystują multicast do efektywnego rozsyłania tych samych danych do wielu odbiorców naraz, zamiast powielać ruch setki czy tysiące razy, co jest zgodne ze standardami IETF i ogólnie przyjętymi dobrymi praktykami. Warto pamiętać, że adresy klasy D nie nadają się do zwykłego adresowania hostów w sieci LAN czy WAN – nie przypisuje się ich do kart sieciowych zwykłych urządzeń, tylko do identyfikacji grup odbiorców multicast. Z mojego doświadczenia wynika, że rozróżnianie klas, szczególnie D i E, przydaje się później przy konfigurowaniu zaawansowanych usług sieciowych, na przykład IGMP czy PIM. Gdyby ten adres pojawił się w konfiguracji serwera lub routera, od razu powinno zapalić się światełko, że chodzi o multicast, a nie zwykłą komunikację między hostami.
Adres IP 225.163.1.10 na pierwszy rzut oka może wyglądać jak „typowy” adres hosta, co często prowadzi do pomyłek przy identyfikacji klasy adresowej. W rzeczywistości wartości zaczynające się od 225 nie pasują ani do klasy A, ani do B, ani do C. Klasy te mają swoje konkretne zakresy: klasa A od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, klasa B od 128.0.0.0 do 191.255.255.255, a klasa C od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. Widać więc, że 225 wykracza poza te zakresy i jest przypisane zupełnie innemu przeznaczeniu. Typowym błędem jest mylenie zakresów adresów i uznawanie, że wszystko powyżej 200 należy jeszcze do klasy C. Ten błąd wynika często z pobieżnego zapamiętywania, bez zwracania uwagi na konkretne granice. Adresy klasy D, czyli od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, wykorzystywane są do multicastu – specjalnej techniki przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie. To coś zupełnie innego niż typowe adresowanie hostów w sieciach lokalnych czy internetowych, gdzie stosuje się klasy A, B i C. W branży przyjmuje się, że adresy z klasy D nigdy nie są przypisywane do pojedynczych urządzeń jako ich główny adres IP – one zawsze reprezentują grupę odbiorców. Z mojego doświadczenia wynika, że warto nauczyć się na pamięć tych zakresów, bo złe przypisanie klasy może prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji sieci, zwłaszcza gdy zacznie się pracować z bardziej zaawansowanymi systemami, np. routerami wspierającymi protokoły multicastowe jak IGMP czy PIM Sparse Mode. Branżowe standardy (np. RFC 1112) jasno podkreślają, do czego służą klasy adresowe – i adresy z zakresu 225.x.x.x są jednoznacznie multicastowe. Podsumowując, błędne myślenie wynika zwykle z automatycznego przyporządkowania adresów powyżej 192 do klasy C, bez uwzględniania faktycznych granic i zastosowań.