Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób myli pojęcie urządzeń lektorskich z innymi technologiami wspierającymi i narzędziami komunikacyjnymi. Takie zamieszanie wynika często z tego, że na rynku dostępnych jest sporo różnych rozwiązań dla osób z niepełnosprawnościami wzroku i łatwo się w tym pogubić. Przykładowo, tłumaczenie tekstu drukowanego na język polski to zupełnie inna funkcja, którą realizują raczej translatory elektroniczne, a nie urządzenia lektorskie. Te drugie nie wykonują tłumaczeń językowych, tylko przekształcają tekst zapisany w formie drukowanej w mowę. Typowy błąd myślowy to utożsamianie lektora z tłumaczem – a przecież lektor w tym sensie technicznym po prostu "czyta" tekst, nie analizuje treści pod kątem językowym. Kolejnym nieporozumieniem jest przekonanie, że urządzenia lektorskie opisują sceny w filmach w czasie rzeczywistym; za to odpowiadają specjalne usługi jak audiodeskrypcja, stosowana w kinach czy telewizji dla osób niewidomych. To zupełnie inna technologia, inny cel i inne urządzenia. Podobnie jest z tłumaczeniem filmów obcojęzycznych w czasie rzeczywistym – to już zadanie dla automatycznych tłumaczy i oprogramowania do rozpoznawania mowy, nie dla urządzeń lektorskich. Błąd polega tu na wrzucaniu całej gamy narzędzi dostępnościowych do jednego worka, a każda z tych technologii ma swoje własne, bardzo precyzyjne zastosowania. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczem jest tu zrozumienie specyfiki rozwiązania: urządzenie lektorskie to narzędzie do zamiany tekstu drukowanego na mowę syntetyczną, bez tłumaczenia, bez interpretacji obrazu czy dźwięku, bez opisów audiowizualnych. Rozróżnienie tych funkcji jest bardzo ważne w praktyce codziennej pracy z osobami z niepełnosprawnościami, a także przy doborze odpowiedniego narzędzia do konkretnego zadania. Warto o tym pamiętać, żeby nie sugerować się pobieżnymi podobieństwami, tylko zagłębić się w to, co faktycznie robi dany sprzęt.