Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób myśli, że za szybkie działanie dysku odpowiadają talerze obracające się z większą prędkością albo nowoczesne okablowanie. To trochę takie stare patrzenie, bo faktycznie w czasach dysków HDD liczyły się te parametry: im więcej obrotów na minutę, tym szybszy czas dostępu do danych, a lepszy kabel np. SATA 3 trochę podnosił przepustowość. Jednak to są wszystko rozwiązania z epoki napędów talerzowych, gdzie mechanika (silniczki, głowice, talerze) była głównym ograniczeniem. W SSD nie ma żadnych ruchomych części, wszystko dzieje się w elektronice, w tranzystorach i układach pamięci flash. Kable o wyższej przepustowości, jak PCIe przy NVMe, rzeczywiście pozwalają na pełne wykorzystanie potencjału szybkich SSD, ale nie są przyczyną samej szybkości działania – bez układów półprzewodnikowych nawet najlepszy kabel nie pomoże. Przekonanie, że większa prędkość talerzy odpowiada za szybszy zapis i odczyt, wynika raczej z przyzwyczajeń do dysków HDD i nie przystaje do współczesnej technologii SSD, gdzie prędkość wynika z budowy opartej na pamięci flash, a nie na mechanice. Podobnie myślenie, że połączenie tranzystorów z szybciej obracającymi się talerzami daje efekt, to takie trochę pomieszanie starego ze współczesnym – żadnych talerzy już tu nie ma. Moim zdaniem, aby dobrze rozumieć nowoczesne nośniki danych, trzeba odejść od myślenia stricte mechanicznego i spojrzeć na elektronikę, która całkowicie zmieniła standardy przechowywania informacji. W branży już raczej nikt nie inwestuje w HDD do zastosowań, gdzie liczy się wydajność, bo SSD daje realną różnicę w każdej aplikacji – od zwykłego uruchamiania systemu po profesjonalne stacje montażowe.