Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób wybierając hasła wpada w kilka typowych pułapek myślowych, które mogą realnie zagrozić bezpieczeństwu konta e-mail. Często wydaje się, że wystarczy dodać znak specjalny do znanego ciągu, imienia czy popularnego słowa, żeby hasło było mocne. To jednak nie wystarcza. Weźmy np. hasło Af@jk@3 – na pierwszy rzut oka wygląda skomplikowanie, bo są i duże litery, i znaki specjalne. Problem w tym, że jego długość jest dość mała, przez co liczba możliwych kombinacji nie jest aż tak duża, jak się wydaje. Krótkie hasła, nawet jeśli są wymyślne, to nadal da się je względnie szybko złamać przy użyciu zautomatyzowanych narzędzi. Z kolei qwerty!@#$% to przykład poważnego błędu: ciągi znaków typu „qwerty” należą do najbardziej popularnych, bo idą po kolei na klawiaturze – są pierwszymi testowanymi przez atakujących. Nawet dodanie znaków specjalnych na końcu niewiele tu zmienia, bo boty w czasie ataku słownikowego próbują też najczęstsze kombinacje z końcówkami typu „!@”, „123” albo „!@#$%”. Z mojego doświadczenia wynika, że imię i nazwisko z datą urodzenia, jak w AnnaNowak95, to już zupełnie zły pomysł – takie rzeczy są często dostępne publicznie w social mediach, więc atakujący mogą łatwo zgadnąć taki wzór. Generalnie, dobrym nawykiem jest unikanie wszystkiego, co można z Tobą połączyć lub co jest popularne. Standardy branżowe (np. zalecenia NIST) mówią wprost: długość, losowość, różnorodność znaków i brak powiązań osobistych to klucz. Nawet jeśli trzeba zapamiętać hasło, nie warto iść na skróty albo używać schematów typu imię+rok czy popularne słowo+znaki specjalne. Prawdziwe bezpieczeństwo daje tylko złożone, losowe, odpowiednio długie hasło, najlepiej wygenerowane przez menedżer haseł, ale jeśli tworzysz je sam – koniecznie unikaj przedstawionych tu błędów.