Użycie kombinacji Insert + b w programie JAWS do odczytu zawartości okna dialogowego systemu Windows to moim zdaniem absolutna podstawa podczas pracy z tym czytnikiem ekranu. Ta konkretna funkcja została zaprojektowana właśnie po to, żeby osoby niewidome czy słabowidzące mogły szybko uzyskać pełny kontekst tego, co aktualnie dzieje się w danym oknie dialogowym. W praktyce przydaje się to na przykład podczas instalowania programów, kiedy pojawia się okno z komunikatem albo różnymi opcjami do wyboru – Insert + b powoduje, że JAWS czyta naraz całą zawartość dialogu, a nie tylko aktywny przycisk lub pole. Z mojego doświadczenia, bez tej funkcji łatwo coś przeoczyć, szczególnie jeśli okno jest rozbudowane lub pojawia się tam ostrzeżenie czy instrukcja. Dobrą praktyką w środowisku dostępności jest regularne wykorzystywanie takich skrótów – nie tylko przyspiesza to pracę, ale przede wszystkim zwiększa samodzielność użytkownika. Warto też wiedzieć, że ta kombinacja działa niezależnie od wersji Windowsa czy samego JAWS, bo została wprowadzona jako uniwersalne narzędzie dostępu. Co więcej, jest to jeden z tych skrótów, które są szeroko dokumentowane w oficjalnych podręcznikach oraz na szkoleniach z obsługi dostępności cyfrowej. Szczerze polecam każdemu, kto chce efektywnie korzystać z JAWS, nauczyć się tego i kilku innych kluczowych skrótów.
Wiele osób myli skróty klawiszowe w JAWS, bo w różnych programach mogą oznaczać zupełnie inne rzeczy, a przez to łatwo się pomylić. Sugerowane kombinacje takie jak Insert + a czy Ctrl + v oraz Ctrl + p nie mają jednak zastosowania do odczytu całej zawartości okna dialogowego w JAWS. Insert + a w tym czytniku domyślnie uruchamia tzw. szybkie czytanie (czyli czyta aktualny akapit albo tekst pod fokusem, ale nie całość okna dialogowego), co w praktyce przydaje się np. w przeglądarkach internetowych czy dokumentach tekstowych, ale w dialogach systemowych nie zapewnia pełnego obrazu sytuacji. Ctrl + v to klasyczny skrót do wklejania treści, stosowany zarówno w systemie Windows, jak i w większości aplikacji – nie ma żadnego związku z funkcjami czytnika ekranu, poza tym, że JAWS po wklejeniu tekstu może go odczytać, ale nie jest to funkcja dedykowana do obsługi dialogów. Z kolei Ctrl + p to uniwersalny skrót do drukowania aktualnego dokumentu lub strony (print), a nie do obsługi dostępności czy czytania przez JAWS. Częstym błędem wśród nowych użytkowników JAWS jest właśnie zakładanie, że standardowe skróty Windowsa będą miały identyczne działanie w kontekście czytnika ekranu, co zupełnie nie jest prawdą. Funkcje dostępności zwykle mają własne, specyficzne zestawy skrótów (najczęściej zaczynające się od Insert lub CapsLock, zależnie od konfiguracji), a niektóre skróty są wręcz zarezerwowane przez system i nie mogą być nadpisane przez JAWS czy NVDA. W środowisku dostępności cyfrowej zaleca się wręcz zapoznanie się ze specyfiką konkretnego czytnika ekranu i jego dokumentacją, bo tylko wtedy można efektywnie z niego korzystać i nie tracić czasu na przypadkowe eksperymenty z klawiaturą. Warto jeszcze dodać, że prawidłowe stosowanie skrótów dostępnościowych istotnie podnosi komfort i szybkość pracy, szczególnie w środowiskach zawodowych lub podczas pracy z dużą ilością aplikacji systemowych.