Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Często można się pomylić, bo rozszerzenie pliku może sugerować związek z danym formatem, jednak kluczowe jest zrozumienie, jak DAISY 2.0 organizuje swoje dane i nawigację. Przykładowo, plik ncc.mobi brzmi znajomo, bo .mobi to popularny format e-booków, ale nie jest on w żaden sposób powiązany ze standardem DAISY. Takie pliki obsługiwane są przez czytniki Kindle, natomiast DAISY działa zupełnie inaczej – opiera się na strukturze HTML oraz specjalistycznych plikach synchronizujących tekst z audio. Podobnie z plikiem ncc.mp3 – MP3 jest formatem dźwięku, jednak w DAISY pliki audio faktycznie występują, ale nigdy nie są nazywane ncc.mp3. Plik ncc w każdej wersji DAISY to zawsze ten, który zawiera strukturę i spis treści, a nie treści audio. Plik ncc.kpf to z kolei kompletny wymysł, bo .kpf to Kindle Package Format, wykorzystywany w środowisku Amazonu do składowania e-booków, natomiast nie ma żadnego związku z DAISY. W praktyce spotkałem się z tym, że ludzie często mylą standardy publikacji cyfrowej, bo faktycznie rozszerzenia wyglądają podobnie, ale w tym przypadku DAISY 2.0 jasno określa obecność pliku ncc.html jako podstawowego komponentu nawigacyjnego, w którym umieszczane są m.in. metadane, tytuły rozdziałów oraz hierarchia treści. Nawet jeśli w katalogu DAISY pojawiają się pliki audio, obrazy czy inne HTML-e, to właśnie ncc.html trzyma wszystko w logicznej całości i na jego podstawie narzędzia do odczytu umożliwiają nawigację osobom z niepełnosprawnościami. Stawianie na inne rozszerzenia to typowy błąd wynikający z niewiedzy o specyfice DAISY, a nie realnych praktyk branżowych. Warto o tym pamiętać, by przy pracy z publikacjami dostępnościowymi nie pogubić się w gąszczu podobnych nazw i formatów.