Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Analizując model TCP/IP, warto zwrócić uwagę na różnice między poszczególnymi warstwami oraz ich funkcjami. Częstym błędem jest utożsamianie warstwy internetowej lub transportowej z najwyższym poziomem, bo to właśnie one odpowiadają za routing, adresowanie czy niezawodność transmisji, ale nie za interakcję z użytkownikiem czy aplikacjami. Warstwa internetowa skupia się głównie na funkcjach związanych z przesyłaniem pakietów przez różne sieci i ustalaniem tras – przykładowym protokołem jest tutaj IP, który decyduje, którędy wysłać dane, żeby dotarły do celu. Warstwa transportowa, z kolei, to miejsce dla takich protokołów jak TCP czy UDP, które dzielą dane na segmenty i zapewniają odpowiednią kolejność oraz niezawodność, ale nie mają wpływu na to, jakiego rodzaju dane są przesyłane czy jak są prezentowane użytkownikowi. Jeszcze niżej mamy warstwę dostępu do sieci, która fizycznie przesyła bity przez medium, np. Ethernet lub Wi-Fi, i w zasadzie nie „widzi”, co jest przenoszone. Typowym nieporozumieniem jest mylenie funkcji aplikacyjnych z tymi technicznymi, bo w praktyce to właśnie warstwa aplikacji stanowi interfejs między użytkownikiem a światem sieci. Uczestniczy w tym, jak programy „rozmawiają” przez sieć. Można czasem spotkać się z określeniami, że warstwa transportowa jest najważniejsza, bo to tam działa TCP, ale najważniejsze nie zawsze znaczy najwyższe – te pojęcia łatwo pomylić. Moim zdaniem warto nauczyć się tego rozróżnienia, bo w pracy administratora czy programisty łatwo o błędne wnioski, jeśli nie rozumiemy, która warstwa za co odpowiada. Praktyka pokazuje, że najwięcej innowacji i problemów pojawia się właśnie na poziomie aplikacji, nie niższych warstw – i to jest chyba najistotniejszy powód, żeby pamiętać, która warstwa jest w modelu TCP/IP najwyżej.