Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Mnóstwo osób zakłada, że skoro system plików NTFS jest jednym z najpopularniejszych na świecie, to każdy system operacyjny powinien pozwalać na pełną obsługę takiej pamięci – zapis, odczyt, a nawet zarządzanie partycjami czy defragmentację. W rzeczywistości jednak, macOS bez dodatkowego oprogramowania obsługuje partycje NTFS jedynie w trybie do odczytu. Próba zapisania danych zakończy się niepowodzeniem, a system po prostu nie pozwoli dodać niczego nowego ani modyfikować istniejących plików. Taki stan rzeczy wynika z decyzji Apple, które nie zaimplementowało pełnej obsługi NTFS z powodów licencyjnych i technicznych. Często można się natknąć na mylne przekonanie, że wystarczy podłączyć pendrive’a i wszystko automatycznie będzie działać, bo „przecież to tylko pliki”. Takie myślenie prowadzi do rozczarowań, zwłaszcza gdy ktoś chce np. zgrywać zdjęcia z Maca na pendrive’a, który był formatowany w Windowsie. Kolejna sprawa – funkcje takie jak defragmentacja czy naprawa partycji wymagają natywnego wsparcia dla systemu plików, czyli możliwości modyfikacji jego struktury. macOS nie oferuje takich mechanizmów dla NTFS, bo nie może zapisywać zmian. W praktyce więc żadne narzędzia systemowe nie pozwolą z poziomu Maca na naprawę czy reorganizację plików na takim nośniku. To samo tyczy się zapisu – bez dodatkowych sterowników (np. komercyjnych rozwiązań typu Paragon NTFS czy Tuxera NTFS) nie da się niczego dopisać, usunąć ani zmienić. Z mojego doświadczenia wynika, że takie błędne przeświadczenia wynikają głównie z braku znajomości różnic między systemami plików oraz ograniczeń narzuconych przez producentów systemów operacyjnych. Dlatego warto pamiętać, że NTFS i macOS to nie jest idealne połączenie, jeśli zależy ci na pełnej funkcjonalności przenośnej pamięci.